ผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าขานกันมาว่า ในสมัยเมื่อสร้างวัดขนอนใต้ได้ไม่นาน ประมาณปี พ.ศ.2400 มีพระภิกษุรูปหนึ่งอยู่ในวัดขนอนใต้ ชาวบ้านมักเรียกกันว่า “หลวงพ่อนก” เพราะท่านได้เลี้ยงค้างคาวแม่ไก่ไว้ 1 คู่ ช่วงเข้าพรรษาหลวงพ่อนกจะจำพรรษาที่วัดขนอนใต้ ค้างคาวแม่ไก่ก็อาศัยอยู่กับท่าน ครั้นออกพรรษาแล้วหลวงพ่อนกออกเดินธุดงค์ ค้างคาวแม่ไก่ก็ออกจากวัดไปกับท่านด้วย หลวงพ่อนกจำพรรษาอยู่ที่วัดขนอนใต้จนมีอายุมากขึ้น ค้างคาวแม่ไก่ก็ยังคงอยู่ด้วยอาศัยอยู่บนต้นไทรหลังอุโบสถ เมื่อหลวงพ่อนกมรณภาพลง ค้างคาวแม่ไก่ก็ยังไม่ยอมไปไหน และออกลูกออกหลานอยู่สืบทอดกันมาจนถึงทุกวันนี้
ในอดีตยังได้ปรากฏหลักฐานสำคัญอีกว่า เมื่อวันเสาร์ แรม 9 ค่ำ เดือน 12 ปีฉลู ร.ศ.108 ตรงกับวันที่ 16 พฤศจิกายน 2432 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 เสด็จพระราชดำเนินมาทอดพระเนตรค้างคาวแม่ไก่ ที่วัดขนอนแห่งนี้ด้วย
ค้างคาวแม่ไก่ เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม มีลักษณะคล้ายหนู แต่มีปีกบินได้ ลักษณะปีกเป็นระยาง ออกหาอาหารในเวลากลางคืน เวลากลางวันจะนอนห้อยหัวลง เกาะกิ่งไม้หรือสิ่งต่างๆ ไว้
มีฝูงค้างคาวแม่ไก่อาศัยอยู่ในบริเวณวัดเป็นจำนวนมาก
มีมูลค้างคาวจำหน่ายเพื่อไปทำปุ๋ย