เป็นวัดที่สร้างตามรูปแบบศิลปะไทลื้อที่งดงามมาก วิหารมีรูปแบบศิลปะไทลื้อ ก่ออิฐถือปูน หลังคามุงแป้นเกล็ดซ้อนกัน 3 ชั้น หน้าบัน เป็นลายเครือเถาแบบไทลื้อที่ประยุกต์ลายมาจากธรรมชาติ มีลายดอกไม้บานอยู่ตรงกลาง ประดับด้วยกระจกเงา โดยเชื่อว่าเป็นสิ่งสะท้อนความชั่วร้ายมิให้มาทำร้ายกล้ำกรายได้ ใบระกาเป็นไม้สัก แกะสลักเป็นรูปพญานาค เชิงชายฉลุลายน้ำหยด เอกลักษณ์ของไทลื้อ ภายในวิหารประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย ศิลปะล้านนาแกะสลักจากไม้ประดู่ หน้าตักกว้าง 112.5 ซม. สูง 227.50 ซม.ฐานชุกชีเป็นรูปสี่เหลี่ยมย่อมุม ตกแต่งด้วยลายเครือเถา และประดับกระจกสีเขียว อันหมายถึงนกยูงซึ่งเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของแคว้นสิบสองปันนา ภายในวิหารมีตุงหลากสีที่แขวนอยู่ ชาวไทลื้อนิยมถวายตุงเพราะเชื่อว่า ผู้ที่เสียชีวิตไปแล้วจะได้เกาะชายตุงขึ้นสู่สรวงสวรรค์ ประวัติความเป็นมา สัณนิษฐานว่า ชาวไทลื้อที่อพยพมาจากแคว้นสิบสองปันนา เป็นผู้สร้างขึ้นในสมัยต้นรัตนโกสินทร์ สร้างตามรูปแบบศิลปะไทลื้อที่งดงามยิ่ง เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อ พ.ศ. 2524