วัดปราสาทมีจุดเด่นอยู่ที่โบสถ์และวิหาร ซึ่งเป็นลักษณะสถาปัตยกรรมสมัยอยุธยาตอนปลาย ฐานรูปโค้งรูปสำเภา ส่วนพระปรางค์ใหญ่สร้างในสมัยรัชกาล 3 ถึงรัชกาลที่ 4ฝีมือช่างท้องถิ่น จิตรกรรมของวัดปราสาท ฝีช่างสมัยรัตนโกสินทร์ ยังคงอิทธิพลช่างอยุธยา ภาพเขียนหลังพระประธานเป็นสระในหิมพานต์และสัตว์ประจำทิศ ส่วนผนังทั้งสองข้างเป็นภาพพระพุทธเจ้าประทับยืนเหนือฐานบัวมีพุทธสาวกยืนถวายอัญชลีอยู่สองข้าง ท้ายวัดมีดงยางขนาดใหญ่อายุร่วมร้อยปีหมู่บ้านบริเวณใกล้วัดส่วนใหญ่เป็นเรือนไทยโบราณและมีสวนผลไม้ร่มรื่น