เป็นวัดเก่าแก่ครั้งกรุงศรีอยุธยา ถูกทิ้งร้างไปจนถึง พ.ศ. 2366 ได้บูรณะปฏิสังขรณ์ใหม่ สิ่งที่น่าสนใจ คือ เจดีย์สี่เหลี่ยมย่อมุมไม้สิบสอง มีปูนปั้นประดับองค์ระฆังเป็นเจดีย์ทรงเครื่อง บริเวณวัดได้จัดเป็นสวนสาธารณะร่มรื่นเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย และป่าดงยางที่ยังคงสภาพสมบูรณ์เหมาะเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ