วัดศรีโพธิ์ หรือ วัดใหม่ศรีโพธิ์ เป็นวัดโบราณสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี มีอาณาเขตติดต่อกับวัดพรหมกัลยาราม (วัดใหม่) ซึ่งวัดใหม่นี้มีหลักฐานแผ่นศิลาจารึกหน้าอุโบสถว่า ท้าวพรหมกันดาน เป็นผู้สร้างขึ้นเมื่อราว พ.ศ. 2292 ในแผ่นดินสมเด็จพระบรมโกศ เข้าใจว่าวัดศรีโพธิ์คงจะสร้างในยุคสมัยเดียวกัน และได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อ พ.ศ. 2300 เวลาได้ล่วงเลยมาถึงประมาณ พ.ศ. 2308-2309 พม่าได้ยกกองทัพมาตีกรุงศรีอยุธยาโดยพม่าได้ตั้งทัพล้อมกรุงศรีอยุธยาหลายจุดรวมถึงบริเวณทุ่งศรีโพธิ์ (วัดศรีโพธิ์) เพื่อเข้าตีกรุงศรีอยุธยา ทางกรุงศรีอยุธยาได้ทำการสู้รบ ทำการยิงปืนใหญ่ถล่มค่ายพม่าแห่งนี้ (วัดศรีโพธิ์) ทำให้ข้าศึกได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก แต่วัดศรีโพธิ์แห่งนี้ไม่ได้รับความเสียหาย จนกระทั่งกรุงศรีอยุธยาได้เสียกรุงแก่ทัพพม่าเมื่อ พ.ศ. 2310 วัดศรีโพธิ์ได้กลายเป็นวัดร้าง และมาได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์ อีกครั้งในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ต่อมา พ.ศ. 2475 ทางราชการและคณะสงฆ์จึงประกาศให้วัดศรีโพธิ์และวัดพรหมกัลยารามรวมเข้าด้วยกันแล้วขนานนามใหม่ว่า “วัดใหม่ศรีโพธิ์” จนถึงวันนี้ และได้ทำการบูรณปฏิสังขรณ์อุโบสถขึ้นใหม่ โดยการสร้างครอบอุโบสถเก่าทั้งหลัง
วัดโบราณสมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี
วัดศรีโพธิ์ อยุธยา