เป็นวัดโบราณที่เดิมเป็นป่า การคมนาคมไม่สะดวก ต้องอาศัยการเดินทางด้วยเท้าเป็นส่วนใหญ่ ในช่วงแรกก่อนตั้ง วัดการเดินทางไปยังจุดต่างๆ ต้องอาศัยเส้นทางดังกล่าวเป็นหลัก บริเวณทางเดินมีศาลาพักร้อนหลังหนึ่งมุงด้วยกระเบื้องมอญสีแดงเป็นสัญลักษณ์ตามคำบอกเล่าเป็นหลักฐาน จากอดีตเจ้าอาวาสและผู้สูงอายุหลายท่าน เดิมที่วัดมีเนื้อที่จำนวนประมาณ 9 ไร่ 2 งาน 18 ตารางวา โดยได้รับการถวายที่ดินจาก นายชื่น นางเหม รอดทอง แม่ยายของผู้ใหญ่ยิ่ง นางชม รอดทอง ซึ่งเป็นเจ้าของโฉนดที่ดิน ในขณะนั้นได้ทำการถวายให้เป็นที่ก่อตั้งวัด เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2419