ประวัติความเป็นมาของวัด จากการบอกเล่า นางบุญเตือน (กิมซัว) รีชีวะ และญาติโยม เป็นผู้ถวายที่ดินให้สร้างวัด ประมาณ 21 ไร่เศษ เดิมตั้งเป็นสำนักสงฆ์ ชื่อ สำนักสงฆ์บุญตามหาหงษ์ โดยมีพระสมจิตร สมจิตโต เป็นผู้ปกครองสำนักสงฆ์ และมรณภาพลง ปี พ.ศ. 2544 ข้อมูลจากหนังสือหรือเอกสาร – วัดนี้ได้ก่อสร้างเป็นที่พักสงฆ์เมื่อประมาณปี พุทธศักราช 2510 – ผู้มีจิตศรัทธามอบที่ดินถวายการสร้างวัด คือ นางบุญเตือน (กิมซัว) รีชีวะ นายวิเทศ รีชีวะ นางสำลี สามัคคีเจริญ นายกิมเล้ง สามัคคีเจริญ นางกิมเสียง พานิชกุล ประกาศตั้งวัดเมื่อวันที่ 12 เดือน ตุลาคม พ.ศ. 2544 ปัจจุบันวัดมีเนื้อที่ที่ตั้งวัดทั้งหมด 21 ไร่ 3 งาน 17 ตารางวา ทิศตะวันออกติดต่อทางสาธารณะประโยชน์ ทิศใต้ติดต่อ ทางสาธารณะประโยชน์ ทิศตะวันตกติดต่อทางสาธารณะประโยชน์และที่ดินเลขที่ 211 ทิศเหนือติดต่อที่ดินเลขที่ 222 และ 223 ผู้อุปการะในปัจจุบัน คือ ลูก-หลาน ของผู้ที่มีจิตศรัทธาถวายที่วัดและพุทธศาสนิกชนทั่วไป มีสถาปัตยกรรม (โบสถ์ วิหาร ศาลา หอระฆัง เจดีย์ หอไตร มณฑป) วิหารพระพุทธไสยาสน์ 1 หลัง, หอไตรกลางน้ำ 1 หลัง, มณฑปพระร่วง 1 หลัง, หอสวดมนต์ 1 หลัง, หอระฆัง 1 หลัง, กุฏิสงฆ์ 12 หลัง, กุฏิของชี 10 หลัง มีปฎิมากรรม (พระพุทธรูป) ปูชนียวัตถุที่มีความสำคัญ คือ มีวิหารพระพุทธไสยาสน์ศรีสรรเพชญ์ (หลวงพ่อสมปรารถนา) พระนอนที่ใหญ่ที่สุดและสวยงามมากในภาคตะวันออก เป็นพระที่สร้างในสมัยการตั้งเป็นที่พักสงฆ์ อายุประมาณเกือบ 38 ปีเศษ มีวิหารพระร่วง หอไตรกลางน้ำ หอระฆัง หอสวดมนต์ ปัจจุบันทางวัดได้มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพื่อให้พุทธศาสนิกชนจากทั้งที่ใกล้และไกล ได้มาสักการะบูชาขอพรต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย อาทิเช่น เหรียญหล่อโลหะ องค์พ่อปู่พระพิฆเณศวรที่ใหญ่ที่สุด แห่งภาคตะวันออกและประเทศไทย กราบขอพรองค์หลวงพ่อ รวย เงิน ทอง ธันจัย กราบขอพรพระสิวลี (อุดมมงคลทรัพย์)กราบขอบารมีเจ้าพ่อเสือ พยัคฆ์บูรพา ขอพรพ่อเฒ่าชูชก เศรษฐีทลิทโท