ศาลหลักเมืองพระประแดง สร้างขึ้นหลังจากพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2 สร้างป้อมปราการเมืองนครเขื่อนขันธ์ ในปี พ.ศ. 2358 ต่อมามีลักษณะเป็นศาลเจ้าแบบจีนผสมกับไทยและมอญ ตามหลักฐานไม่ปรากฏว่าคนจีนได้เข้ามาดูแลศาลหลักเมืองนี้เมื่อใด ภายในมีรูปหล่อพระพิฆเนศ นับว่าเป็นพระพิฆเนศองค์เดียวที่เป็นส่วนหนึ่งของเสาหลักเมือง โดยตัวเสาจริงๆ นั้น อยู่ลึกลงไปทางด้านล่างของศาล บุคคลทั่วไปไม่มีโอกาสได้ลงไปถึงด้านล่างอันเป็นที่ประดิษฐานเสาหลักเมืองของพระประแดงจริงๆ ด้วยโบราณราชประเพณี แล้วเมืองที่จะมีศาลหลักเมืองมักจะเป็นเมืองที่มีอายุเก่าแก่ และศาลหลักเมืองจะถือเป็นศูนย์กลางทางจิตใจของบ้านของเมือง ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองพระประแดงจึงได้รับยกย่องให้เป็นศาลพระพิฆเนศที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย พระพิฆเนศประจำศาลหลักเมืองพระประแดงองค์นี้ ประดิษฐานอยู่ภายในบุษบกแบบไทย มีลักษณะเป็นพระพิฆเนศศิลา มีสี่พระกร พระกรขวาบนถือตรีศูล พระกรซ้ายบนถือปาศะ (บ่วงบาศ) พระกรขวาล่างถืองา และพระกรซ้ายล่างถือถ้วยขนม ประทับนั่งบนฐานบัวหงาย โดยพระคเณศองค์นี้งดงามด้วยความเรียบง่าย เนื่องจากที่องค์เทวรูปแทบจะไม่มีลวดลายเครื่องประดับใดๆ แม้กระทั่งเครื่องศิราภรณ์