บทความก่อนหน้านี้ที่เราได้นำเสนอไปแล้วนั้นเกี่ยวกับข้อมูลของหลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม ซึ่งมีความเกี่ยวข้องโดยตรงกับบทความนี้ที่แอดมินอีสานร้อยแปดจะได้นำมาเสนอคุณผู้อ่าน เพราะนอกจากเป็นเรื่องราวของพระสงฆ์ผู้ที่ดำรงอยู่ในพุทธศาสนาเหมือนกันแล้ว ยังมีเรื่องราวที่มีความเชื่อมโยงกันมากกว่านั้นอีกนะครับ
ถ้าท่านได้อ่านบทความเรื่องหลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม ซึ่งมีข้อมูลที่กล่าวถึง หลวงปู่เข่ง โฆษธัมโม กระผมขอยกข้อความที่กล่าวถึงในบทความตอนที่แล้วที่ว่า
“หลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม” ท่านถือกำเนิดตรงกับวันจันทร์ที่ ๑ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๗๑ แรม ๓ ค่ำ เดือน ๑๐ ปีมะโรง ณ บ้านขาม ต.ค้อใต้ อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร บิดาท่านชื่อ นายเข่ง ธิอัมพร มารดาท่านชื่อ นางชาดา ธิอัมพร สำหรับบิดาของหลวงปู่บุญมาภายหลังได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบรูปหนึ่ง มีชื่อและฉายาตามพระพุทธศาสนาว่า “หลวงปู่เข่ง โฆษธัมโม”
นั่นหละครับ หลวงปู่เข่งผู้เป็นบิดาโดยสายเลือดของหลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม ซึ่งท่านเป็นพระผู้ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ และมีชื่อเสียงจารึกอยู่ในรายชื่อเกจิ และเป็นพระสงฆ์ผู้ที่หมดกิเลสไปแล้วอัฐิกลายเป็นพระธาตุ ตามความเชื่อแล้วสำหรับพระสงฆ์ที่หมดกิเลสไปแล้วอัฐิกลายเป็นพระธาตุคือพระอริยะสงฆ์ที่สำเร็จอรหัน ซึ่งในสมัยปัจุบันที่ีการบันทึกข้อมูลนั้นก็มีจำนวนพอสมควร จากข้อมูลที่ทีมงานอีสานร้อยแปดสำรวจมาก็มีไม่ถึงร้อยท่าน (ในสมัยปัจจุบัน) เดี๋ยวทีมงานอีสานจะได้นำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับเกจิอาจารย์ดังในลำดับถัดไป
ต่อไปนี้ทีมงานอีสานร้อยแปด โดยแอดมินเขียว ขอนำเรียนข้อมูลประวัติของหลวงปู่เข่ง โฆษธัมโม มาให้พี่น้องอ่านและศึกษาไปพร้อมๆกันดังต่อไปนี้ครับ
หลวงปู่มีนามเดิมว่า เข่ง ธิอัมพร ต่อมาได้สมรสกับนางชาดา ธิอัมพร มีอาชีพทำนา อยู่ที่บ้านขาม ตำบลค้อใต้ อำเภอสว่างแดนดิน จังหวัดสกลนคร ตั้งแต่ยังเป็นฆราวาส หลวงปู่มีนิสัยชอบเข้าวัด รักษาศีล โดยท่านได้อบรมภาวนาอยู่กับหลวงปู่สิงห์ สหธัมโม ที่วัดธาตุฝุ่น จ.สกลนคร เป็นประจำ
หลวงปู่อุปสมบทขณะที่มีอายุได้ 57 ปี ตามคำชักชวนของหลวงปู่บุญมา คัมภีรธมฺโม ซึ่งเป็นพระลูกชายที่บวชอยู่ก่อนแล้วได้รับฉายาว่า “โฆสธมฺโม” ที่อำเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย โดยมีพระครูสีลขันธ์สังวรเป็นพระอุปัชฌาย์
เมื่อบวชแล้วหลวงปู่บุญมาจึงพาหลวงปู่เข่งไปจำพรรษาที่วัดป่าบ้านกลางใหญ่ ซึ่งในขณะนั้นเป็นพรรษาแรกของหลวงปู่เข่ง และเป็นพรรษาที่ 10 ของหลวงปู่บุญมา ปี 2503 พอออกพรรษาแล้ว หลวงปู่เข่งได้เดินทางท่องธุดงค์ไปวิเวกภาวนาที่ถ้ำพระ ท่องปาติโมกข์ 227 ข้อ อยู่ 5 วัน 5 คืน ก็สามารถท่องได้หมด แม้จะไม่รู้หนังสือ เป็นที่น่าอัศจรรย์
จากถ้ำพระก็ได้ไปบ้านสว่างเกิดเป็นไข้มาลาเรีย จึงย้อนกลับมาบ้านกลาง อยู่กับพระอาจารย์คำบุ ธัมมธโร ซึ่งขณะนั้นท่านได้มาพักที่ถ้ำผึ้ง แล้วก็ลาพระอาจารย์คำบุไปอยู่ที่วัดใกล้บ้าน คือวัดธาตุฝุ่น อำเภอสว่างแดนดิน จังหวัดสกลนคร
ช่วงที่อยู่ที่ถ้ำผึ้งนั้น หลวงปู่เข่ง ได้เข้าไปอยู่ในถ้ำเล็กๆ ตอนกลางคืนไม่ทราบว่ามีตัวอะไรมากินสัตว์ วันนั้นท่านกลัวมาก ก็เพราะกลัวมากนี่แหละ หลวงปู่เข่งเลยตั้งจิตอธิษฐานว่า “หากจะได้อยู่ในพระพุทธศาสนา จะมีบารมี ได้สร้างบุญได้ปฏิบัติต่อไป ขอให้บังเกิดสิ่งอัศจรรย์อย่างใดอย่างหนึ่ง” และในวันนั้นเอง ก็ได้เกิดผลอัศจรรย์ หลวงปู่จังตัดสินใจไม่สึก ครองเพศบรรพชิต จวบจนกระทั่งมรณภาพ เมื่อต้นปี พ.ศ. 2537 ขณะมีอายุได้ 90 ปี พรรษาที่ 33