ผักขจร หรือ ผักสลิด (ภาษาอีสานนิยมเรียก ดอกขิกหรือดอกขะจอน) จัดเป็นผักพื้นบ้านที่นิยมนำดอกขจรหรือดอกสลิดมาประกอบอาหาร เพราะดอกมีความกรอบ หวาน มีกลิ่นหอม และไม่มีกลิ่นเหม็นเขียว นิยมทำได้หลายเมนู เช่น ไข่เจียวดอกขจร แกงจืดดอกขจร ดอกขจรผัดน้ำมันหอย หรือนำไปลวกกินกับป่นหรือลาบก็ได้
1. ดอกอ่อน ผลอ่อน และยอดอ่อน นิยมเก็บมาประกอบอาหาร ทั้งลวกจิ้มน้ำพริก หรือปรุงอาหารจำพวกแกง ต้ม ทอด เช่น แกงจืดดอกขจร แกงเลียงดอกขจร แกงส้มดอกขจร ไข่เจียวดอกขจร ผัดไข่ใส่ดอกขจร และดอกขจรน้ำมันหอย เป็นต้น
2. นอกจากการใช้ประโยชน์เพื่อการรับประทานแล้ว ต้นขจรหรือต้นสลิด ยังมีเถาเลื้อยได้ยาว แตกกิ่งมาก จึงนิยมปลูกเพื่อทำซุ้มสำหรับให้ร่มเงาได้ด้วย
3. ดอกขจรออกดอกเป็นช่อหรือพวงใหญ่ ตัวดอกมีสีเหลือง เวลาบานจะเป็นช่อสวยงาม และมีกลิ่นหอมอ่อนๆ จึงปล่อยให้ดอกบานสำหรับการประดับในบางครั้งคราว โดยเฉพาะต้นขจรที่ปลูกให้ขึ้นตามกำแพงหน้าบ้าน
4. ใบอ่อน และช่อดอกใช้สำหรับเป็นอาหารเลี้ยงสัตว์ เช่น ตามชนบทที่นิยมเลี้ยงหมูในครัวเรือน มักใช้พืชผักที่หาได้ตามท้องถิ่น เช่น ดอกขจรสำหรับนำมาต้มกับข้าวเลี้ยงหมู
5. เถา และกิ่งของขจรสามารถตัดมาทำเชือกรัดของ รัดไม้ทำรั้ว แทนเชือกได้ แต่ไม่คงทนเท่าไหร่นัก
ดูความคิดเห็น
แซบหลาย ลวกกินกับแก่ว ไผบ่เคยกินต้องหามาลองเด้อพี่น้อง