หน้าแรก » ผญาอีสาน » Page 8
มีเรือนแต่ไม่มีฝาเรือน ลมหนาวพัดมาจะหนาวเหน็บ หน้าหนาว ไม่มีผ้าห่ม จะอุ่นได้อย่างไร
มีเรือน แต่ไม่มีไพหญ้ามุงหลังคา ฝนตกมา น้ำจะรั่ว ไพหญ้า หากไม่มีตอกมัด จะมั่นคงได้อย่างไร
โมโหโทโส พาตนตกต่ำ ขอให้ค่อยพูดค่อยจา กล่าวคำที่ไพเราะ
อย่าได้คาดหวังข้าวในนาของผู้อื่น ให้คาดหวังและใส่ใจนาแปลงเล็กๆของตน
ต้นพะยูง ต้นยาง โดนพายุหักโค่น แต่เครือหญ้าปล้อง โดนพายุกลับไม่หัก
เรื่องลงน้ำ และว่ายน้ำ เราเป็นคน ไม่ต้องไปสอนจระเข้
หากไม่บรรลุเป้าหมาย เพราะมีอุปสรรคขัดขวาง เอาให้คอขาดคา เหมือนปลวกพยายามกินช้าง
สอนให้หมีกินผึ้ง หมีหัวเราะเยาะเอา สอนให้ปลามุดน้ำ ปลาจะเย้ยเสียดสี
ปลาย่อมไม่ยินดีกับแหล่งน้ำที่ขาดน้ำ หงส์ ย่อมร่าเริงยินดีกับบึงน้ำที่มีดอกบัว
เป็นชาย(หรือทราย) ก็ขอให้เป็นชายจริงๆ อย่าปนหินลูกรัง เป็นทราย ก็ทรายล้วนๆ อย่ามีดินตมมาปน
เป็นหญิง(หรือยิง) ก็ให้เป็นหญิงจริงๆ อย่าเป็นหญิงมักง่าย ยิง ก็ให้ยิงจริงๆ เล็งแล้ว ค่อยยิง
แบ่งปันให้พอดีกันทุกๆ ฝ่าย อย่าได้หนักทางนู้น เบาทางนี้ บาปจะกินหัวเอา