ความจริงของ “คนกินหมา” จังหวัดสกลนคร

ทำไม!ต้องว่าคนสกลนครกินหมา สกลนครกินหมาจริงหรือ? จริงๆแล้วอาหารขึ้นชื่อของจังหวัดสกลนครมีหลายอย่าง เช่น เนื้อโคขุน ทำไมไม่เรียก “สกลคนกินโคขุน” ไปที่ไหนถ้าบอกว่าเป็นคนสกลนคร หลายๆคนก็มักจะโดนถามกลับ ว่ากินหมาหรือไม่? แท้จริงแล้วคนสกลนครทุกคนนั้นกินหมาหรือไม่? วันนี้กระผม “ไทสกล คนสว่าง” คนจังหวัดสกลนครแท้ๆ จะมาเล่าถึงเรื่องราว “คนกินหมา” ให้ทุกๆท่านฟังครับ

รถขนหมา สกลนคร

เมื่อหลายปีก่อนตั้งแต่สมัยที่ผมยังเด็กๆ ช่วงสายๆของวันมักจะเห็น “รถขนหมา” ลักษณะคือเป็นรถปิ๊กอัพที่ต่อเติมเป็นกรงหมา หลังคารถก็จะมีกะละมัง ถังน้ำ และของใช้ในครัวเรือนอื่นติดมาด้วย จะเห็นแทบทุกวัน ชาวบ้านจะจับหมาของตัวเองตัวไหนที่เลี้ยงไม่เชื่อง ตัวไหนกัดเป็ด กัดไก่ หรือกัดคน จับขึ้นรถขนหมา แลกกับคุถังที่รถขนหมานำหมา บางตัวก็ได้หลายใบขึ้นอยู่กับขนาดของหมา ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจหรอกว่าเขาแลกไปทำอะไร ด้วยความคิดแบบเด็กๆเลยเข้าใจว่าหมาคงเป็นเหมือนคน ตัวที่ไม่เชื่องก็จะโดนจับไปเข้าคุกดัดนิสัย(ฮ่า ๆ ๆ) แต่ก็ไม่เคยเห็นหมาตัวไหนได้กลับมา นั่นเป็นเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน ปัจจุบันนี้ไม่เห็นรถขนหมาแล้วครับ

หมาเหล่านั้นถูกจับไปที่ไหน?
รถขนหมาหลังจากที่เอากะละมังถังน้ำแลกหมาได้เต็มคันรถ ก็จะมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านท่าแร่ อ.เมือง จ.สกลนคร ที่นี่เป็นหมู่บ้านที่มีการบริโภคหมากันมากที่สุดของชาวสกลนคร มีการตั้งเขียงวางเนื้อหมาทั้งเนื้อสดแช่ถังและเนื้อหมาตากแห้งออกจำหน่ายกัน
บ้านท่าแร่ อ.เมือง จ.สกลนคร

ความจริงของคนกินหมา
1.ชาวบ้านที่นิยมบริโภคเนื้อหมามากที่สุดนั้น อยู่ที่ บ้านท่าแร่ อ.เมือง จ.สกลนคร มีการตั้งจำหน่ายเนื้อหมา กลุ่มคนที่มาซื้อส่วนใหญ่ก็อยู่ในละแวกนั้น
2.ในพื้นที่อื่นๆ ต่างอำเภอ ก็มีบ้างบางกลุ่มที่กินเนื้อหมา แต่ไม่ค่อยนิยม และไม่เปิดเผยกันมากนัก ร้านที่ขายเนื้อหมาจะขึ้นป้ายว่า “เนื้อสวรรค์” เป็นที่เข้าใจตรงกันว่ามันคือ “เนื้อหมา”
3.เมื่อก่อนถ้าเปรียบเทียบราคาเนื้อหมา กับ เนื้อหมู เนื้อวัว จะมีราคาถูกกว่ามากเป็นเท่าตัว เพราะฉะนั้นกลุ่มคนที่บริโภคเนื้อหมา เราจึงเป็นได้ดังนี้
3.1 แฟนพันธุ์แท้เนื้อหมา คือกลุ่มที่มีรายได้น้อย ต้องการประหยัดค่าใช้จ่าย เมื่อกลับบ้านก็จะมีเนื้อหมาติดไม้ติดมือกลับมาด้วย
3.2 วัยรุ่น คอสุรา เมื่อมีการตั้งวงก็มักจะหาของกินแปลกๆมาเป็นกับแกล้ม และควหนีไม่พ้นเนื้อหมา
3.3 ชาวเผ่าต่างๆที่อยู่ในสกลนคร เช่น ภูไท, ย้อ, โย้ย, กะเลิง, กะโซ่ เนื่องจากในจังหวัดสกลนครมีหลายชนเผ่าอาศัยอยู่ กลุ่มชนเหล่านี้การกินเนื้อหมาถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาของพวกเขาพ่อแม่พากินมาตั้งแต่เด็กๆคล้ายๆกับชาวเวียดนามหรือคล้ายกับแม้วเย้าทางภาคเหนือ แต่เมื่อวัฒนธรรมไทยจากภาคกลางเข้ามาปกคลุมการกินหมาก็ลดน้อยถอยลงตามลำดับ แต่ก็ยังมีการกินกันอยู่บ้างคือแบบกินก็ได้ไม่กินก็ได้ไม่รังเกียจการกินหมาแล้วแต่โอกาส
3.4 ชาวไทยเชื้อสายเวียดนาม ที่จังหวัดสกลนครมีชาวเวียดนามตกค้างอยู่จำนวนมากพอสมควร ส่วนมากจะทำมาค้าขายอยู่ในตัวเมืองหรืออยู่ในตลาด ทั้งที่อำเภอเมือง และอำเภอใหญ่ๆ และมักจะมีฐานะร่ำรวยการกินหมามีบ้างแต่ไม่ค่อยนิยมเพราะพวกเขามีเงินมีทองแล้วไม่จำเป็นจะต้องกินหมาอีกต่อไป

ทำไม ต้องว่าแต่ สกลกินหมา

สรุปเกี่ยวกับวัฒนธรรมการกินหมาจากข้อสรุปคร่าวๆข้างต้นจึงสรุปได้ว่า แท้จริงแล้วคนที่กินหมาเป็นเพียงกลุ่มเล็กๆเท่านั้น และเรายังพบว่าแท้จริงแล้ว เนื้อหมาส่วนใหญ่ที่บ้านท่าแร่ทำเป็นธุรกิจส่งออกเนื้อหมาไปที่ต่างประเทศ เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ควรเหมารวมว่าคนสกลนครทุกคนกินหมา และปัจจุบันมีกฎหมายคุ้มครองสัตว์ และมีการปราบปรามการทารุณสัตว์เข้าข้นมากขึ้น การบริโภคเนื้อหมาจึงค่อยลดลงตามยุคสมัย แต่ก็ยังมีบางกลุ่ม บางโอกาส ที่ยังกินกันอยู่

เทศกาลกินหมา

เทศกาลกินหมา ในประเทศจีน
เทศกาลกินหมา เป็นประเพณีการรับประทานเนื้อสุนัข เมืองอี้ว์หลิน ที่จะจัดขึ้นในวันอาทิตย์ (21) ซึ่งตรงกับวันครีษมายัน โดยคาดว่าสุนัขหลายพันตัวจะถูกสังหารอย่างทุกข์ทรมานจนสิ้นชีวิต ก่อนเสิร์ฟเป็นอาหารแกล้มลิ้นจี่ให้กับชาวบ้านท้องถิ่น

สาวเวียดนาม กินหมา

วัฒนธรรมการกินหมา ในประเทศเวียดนาม
เช่นเดียวกันที่ประเทศเวียดนาม ที่มีภาพขัดแย้ง ระหว่าง คนรักหมา กับ คนกินหมา การกินเนื่อสุนัขในเวียดนามมีตั้งแต่ระดับหมู่บ้าน เมืองจนถึงเมืองหลวง แต่เมื่อเทียบกับจำนวนประชากรทั้งประเทศแล้วคนกลุ่มนี้ก็มีจำนวนไม่มาก ซึ่งทำให้เกิดภาพที่ขั้ดแย้งกันอย่างสิ้นเชิงกับครอบครัวชาวเวียดนามทั่วไป ที่รักสุนัขและเลี้ยงสุนัขเป็นเพื่อนแท้
อ่านบทความที่เกี่ยวข้อง : http://pantip.com/topic/32501048

สรุปเรื่องราวความเชื่อของคนไทยเกี่ยวกับการกินหมาของคนจังหวัดสกลนคร จากที่กล่าวมาทั้งหมด จึงสรุปได้ว่า คนสกลนครกินหมาจริงครับ แต่เป็นเพียงส่วนน้อย และเพียงในหมู่บ้านบางแห่งเท่านั้น จะว่าไปไม่ถึง 1% ของคนสกลนครด้วยซ้ำ และส่วนใหญ่ที่นิยมกินนั้นก็เป็นเพียงบางชนเผ่าที่เราได้กล่าวไปในข้างต้นเท่านั้นเอง
การไปถามคนสกลนครว่ากินหมา สมควรหรือไม่? ส่วนตัวผมไม่ได้คิดอะไรครับ เพราะไม่ได้กิน แต่คนทั่วๆไปจะถือว่าเป็นการเสียมารยาท และไม่ให้เกียรติ ที่ไปถามแบบนั้น เพราะฉะนั้นการที่เขาจะกินหรือไม่กินมันก็เป็นสิทธิส่วนบุคคล เราไม่ควรไปถามครับ
จากการที่มีกฎหมายคุ้มครองสัตว์ ทำให้เนื้อหมามีราคาแพงและหายากมากยิ่งขึ้น แพงกว่าเนื้อวัวเนื้อหมูเสียอีก การบริโภคเนื้อหมาจึงลดลงและไม่เป็นที่นิยมอีกต่อไป เพราะนอกจากจะแพงแล้ว ยังผิดกฎหมายอีกด้วย แบบนี้ใครจะกินได้หละครับ

หมาเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่ารักและมีความซื้อสัตย์ต่อเจ้าของ ว่ากันว่าความรักของมันที่มีต่อเจ้าของถึงขนาดตายแทนเพื่อปกป้องเจ้าของของมันได้ สุดท้ายผมขอแปะรูปเจ้าบ๊อบบี้ เจ้าหมาโกลเด้น สุดน่ารัดของผม รู้อย่างงี้แล้วยังจะกินมันได้ลงอีกหรอครับ

หมาใจดี