หน้าแรก » ผญาอีสาน » Page 16
เข้าใจว่าเป็นตอไม้พะยูงที่แข็งแรง แต่กลับโค่นล้มได้ เข้าใจว่าเป็นขอนไม้ตายแล้ว แต่กลับแตกยอดขึ้นมา
ขุดดิน เลือกหาแต่ที่ขุดง่ายๆ ใช้สิ่วเจาะไม้ เลือกหาแต่ที่เหลือบางๆ
เจ้าเงาะรูปร่างหน้าตาขี้เหร่ ยังได้นางรจนาเป็นภรรยา และได้เป็นราชาผู้มีชื่อเสียง
เงินทอง กว่าจะได้มา ไม่ใช่ง่ายๆ ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือย เงินทองย่อมไม่เหลือ
ไม้จันทน์ที่มีกลิ่นหอม หายาก แต่ไม้ป่าทั่วไป หาง่าย มีอยู่ดาดดื่น
ใจไม่ใสต่อน้ำ จะส่องเป็นกระจกเงา ก็ไม่เห็นเงา ใจไม่ใสต่อฆ้อง ถึงจะตีก็ไม่ดัง
คราวมันจะแห้ง ฝนตกโปรยปราย ก็ไม่ชุ่มฉ่ำ มันจะแล้ง ฝนตกหนัก ดินก็แห้งเป็นผุยผง
เนื้อ ไม่เป็นชิ้นพอปิ้งย่างได้ อย่าคิดนำไปทำแกง อย่าได้นำเกลือไปคลุกเคล้า
ธรรมดาหมาเห็นข้าวในมือคน จะรีบวิ่งมาหา แต่เมื่อกินอิ่มแล้ว จะเรียกให้มาก็ไม่มา
ขึ้นชื่อว่าวัฏฏสงสาร ย่อมหมุนวนดังล้อเกวียน เมื่อถึงคราวกรรมมาให้ผล ไม่มีใครทัดทานได้
โลกเรานี้ ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน เปรียบเหมือนตลิ่ง ไม่มั่นคง จะพังเมื่อใดไม่รู้
คนตาปัญญาบอด ไม่รู้แนวทางเดิน หากไม่หันมองดูตนเอง ก็จะบอดไปจนแก่