หน้าแรก » ผญาอีสาน » Page 2
เมื่อสูงยศมีกลดกาง นั่งหลังช้างอย่างพระยา อย่าลืมหมู่เสนา ผู้รักษาป้องภัยตีน
ถูกผิดคิดให้ยาว เหมือนเรื่องราวกาคาบเต่า ป่องงอนจะสั้นเข้า เหมือนกับเหยี่ยวคาบอีกา
ถ้าน้องเป็นข้าวกล้า อยู่กลางนาสีเขียวอ่อน พี่ขอ เป็นควายด่อน ตัวน้อยน้อยคอยและเล็ม
ถ้าน้อง เป็นต้นกล้า อยู่กลางนา เขียวชอุ่ม พี่ขอเป็น ผืนนาลุ่ม ให้ต้นกล้า มาปักดำ
แม้นปองประสงค์แล้ว หนามกะแทว ก็จะฝ่า มีดงขี้อ้นขวางหน้า กี่พันชั้นจะฟันทลาย
ถ้าน้องเป็นพาชี ตัวใหญ่พี สีเหลืองลาน ตัวพี่ขอเป็นอาน พาดหลังน้องครองคู่กัน
ให้เพียรอุสาหะสร้างตนอย่างค่อยเป็นค่อยไปอย่างมุ่งมั่นอไม่ย่อท้อจะทำให้ประสบผลสำเร็จได้ในวันหน้า
ให้เจ้าเอายาวไว้ คือสินไซ ฟันไฮ่ ปีนี้ได้แต่ปล้ำ ปีหน้า จั่งค่อยฮอน
โพธิ์ศรีสร้อยใบไม่หนานกไม่อยู่ ผลไม่หวานกาเอี้ยงรู้แล้วบินหนี เหมือนคนไม่จริงใจเพื่อนไม่มี
ใจไม่หวานปากไม่ดีมิตรลี้ไกล
เป็นแม่คนให้ทำตนอย่างแม่เต่า วางไข่แล้วกลบทรายเข้ากำบังไข่ รอวันฟักเป็นตัวไม่กลัวภัย
คิดว่าลูกปลอดภัยจึงลงทะเล
เมื่อเป็นหัวหน้าคนไม่หมั่นศึกษาหาความรู้เมื่อเจอปัญหาจะไม่สามารถแก้ไขได้ทันท่วงที
คนไม่ดีหากไม่ยอมกลับใจย่อมโดนซ้ำเติมและตกต่ำยิ่งกว่าเดิม