ภาษาอีสานทั้งหมด 2331 - 2340 จาก 17431
-
ขนขวาย
แปลว่า : เสาะ, แสวงหา การเสาะแสวงหาข้าวของเงินทอง เรียกขนขวาย อย่างว่า ควรที่กูพระองค์ชิหนีไปขนขวายหา ผญาสัพพัญญูตญาณอันประเสริฐ (เวส). -
ขนง
แปลว่า : เขต, ขอบ, ขั้น สถานที่ที่มีของเขตเป็นเอกเทศ เรียก ขนง คำนี้แผลงมาจากขงนั่นเอง. -
ขนง
แปลว่า : คิ้ว คิ้วเรียก ขนง อย่างว่าคิ้วคาดค้อมกวมเนตรขนงนาง (ผาแดง). -
ขนง
แปลว่า : จัด, เตรียม การจัดเตรียมเรียก ขนง อย่างว่า เมื่อใดการเกิดฮ้อนขนงไว้อย่าลา (หน้าผาก). -
ขนงเงื้อม
แปลว่า : ชายตลิ่งที่เว้าแหว่งเรียก เงื้อม ขอบเขตที่เว้าแหว่ง เรียก ขนงเงื้อม อย่างว่า ราชาพระอยู่เมืองขนงเงื้อม (ขุนทึง). -
ขนงทวาร
แปลว่า : เขตประตูเมือง เรียก ขนงทวาร อย่างว่าเวียงหลวงกว้างขนงทวารทังสี่ (กา). -
ขนงป่า
แปลว่า : วังเวินที่อยู่ในป่า เรียก ขนงป่า อย่างว่า คือดั่งปวงปลาข้อนเวินวังขนงป่า (กา). -
ขนงไพร
แปลว่า : ขอบเขตป่าเรียก ขนงไพร อย่างว่า เศิกใหญ่เค้าคุงขอบขนงไพรทมทมปืนป่าวปุนมารไค้ อนุชาท้าวโจมสังข์ใส่ผ่า น้องท่านเกื้อกลอยสู้ส่งแฮง (สังข์). -
ขนงเมือง
แปลว่า : ขอบเขตเมืองเรียก ขนงเมือง อย่างว่า เคียดที่เขาขอบขั้นเป็นเขื่อนขนงเมือง (ฮุ่ง). -
ขนงห้อง
แปลว่า : เขตป่าหิมพานต์เรียก ขนงห้อง อย่างว่า เต็มขนงห้องหิมพานต์สวนอาจ (ขุนทึง).