ภาษาอีสานทั้งหมด 3367 - 3376 จาก 17431
-
แค้น
แปลว่า : ติดขัด คับใจ คับใจเรียก แค้น อย่างว่า รื้อจักเยื้อนยากได้พอยีบยาบเดียวหนึ่งนั้น พอเมื่อสุรภาพพานพาดดอยดนแจ้ง กุมภัณฑ์แค้นเคืองมโนค้อยคั่ง รือจักใช้แอ่วอ้วนโอมน้องก็ใช่การ (สังข์). -
แคบ
แปลว่า : ไม่กว้าง เรือนไม่กว้างเรียก เรือนแคบ ใจไม่เผื่อแผ่เรียก ใจแคบ อย่างว่า คนใจทรามอย่าเอาเป็นแบบ คนใจแคบอย่าได้เป็นฝูง คนใจสูงจั่งย่างนำก้น (กาพย์ปู่). -
แคบแค
แปลว่า : ชื่อนกชนิดหนึ่ง หากินปลาตามบึงหรือหนอง ลอยเป็นฝูงๆ เรียก นกแคบแค นกแขบแค คับแค ก็ว่า. -
แคม
แปลว่า : ขอบ ข้าง ริม ข้างทางเรียก แคมทาง อย่างว่า พวกหนึ่งปลูกกล้วยอ้อยประดับจิ่มแคมทาง ดูตระการงามดั่งสวนสวรรคืฟ้า (สังข์). -
แคม
แปลว่า : ใกล้ ชิด อยู่ใกล้ชิดติดต่อกันเรียก แคม อย่างว่า ลมเป่งเปื้องเฟือยขาแคมภู (ฮุ่ง) ก็จิ่งเถิงแถวชั้นแคมชลน้ำใหญ่ (กา) ยักษ์ก็ถามเถิงเท้าแคมชลสุดเขต (สังข์). -
แค่ม
แปลว่า : บังเหียน บังเหียนม้าเรียก แค่มม้า อย่างว่า ยั่งยั่งม้าเหลื้อมแค่มอานคำ (ฮุ่ง). -
แค้ม
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น กิ่งไม้ตกลงมากระทบใบไม้แห้งดังแค้ม. -
แคร่
แปลว่า : เตียงไม้ไผ่ เตียงที่ทำด้วยไม้ไผ่ใช้เชือกถักเป็นแผ่น เรียก แคร่ ถ้าผู้หญิงอยู่ไฟนอนเรียก แคร่ชะนอน ชะแนน ก็ว่า อย่างว่า ทังเล่ากินน้ำฮ้อนนองค้างแค่ชะแนน (สิริจัน). -
แครง
แปลว่า : ผ้านุ่ง ผ้านุ่งเรียกแครง อย่างว่า มหาเถรเจ้าเจียฟันล้างลูบ น้ำสว่ายหน้าแครงไล้เบี่ยงบิง (สังข์). -
แคลง
แปลว่า : ระแวง สงสัย ระแวงสงสัยเรียก แคลงใจ อย่างว่า นางก็เคืองแคลงใจต่อบาบุญท้าว (กา).