ภาษาอีสานทั้งหมด 4559 - 4568 จาก 17431
-
เซอะ
แปลว่า : สุรุ่ยสุร่าย คนใจ่ายไม่รู้จักประหยัดเรียก คนเซอะ. -
อ่ง
แปลว่า : ถือตัว หยิ่ง ทะนง อย่างว่า เด็กน้อยมีความฮู้สองสามความมันกะอ่ง ผู้ใหญ๋ฮู้ตั้งล้านกะอำไว้บ่ไข (บ.) แมงวันเขียวตายย้อนขี้ สาวผู้ดีตายย้อนอ่ง (ภาษิต). -
ออเซาะ
แปลว่า : ฉอเลาะ ประจบประแจง คนที่พูดประจบประแจงเพื่อให้เขารักและสงสารตน เรียก เว้าออเซาะ เซาะเลาะ ก็ว่า. -
ออนชอน
แปลว่า : เพราะพริ้ง สวย งาม น่ารัก อย่างว่า ออนชอนเสียงไก่ขันเนืองข้อน (กา) ใกล้ฮุ่งเค้าครางอั่นออนชอน ขัวนัวเหมือยหมอกฮวายลงข้อน ไฟฟืนใต้ทุกเตาเฮืองฮุ่ง ซว่าซว่าข้าดาตั้งแต่งงาย (สังข์). -
เซา
แปลว่า : ที่นั่งทำเป็นคอกสี่เหลี่ยมหรือรูปกลม เรียก เซา สำหรับทำให้เด็กนั่งเล่นแทนเก้าอี้. -
เซา
แปลว่า : หยุด พัก พักเหนื่อย เลิก ระงับ เรียก เซาแคลน หรือ เซามีแฮง ก็ว่า อย่างว่า บาเถิงแล้วเซาแคลนคราวหนึ่ง หลิงดูโทดโทดน้ำตีเต้นฟาดฟอง (สังข์) หยุดชั่วคราว เรียก เซายั้ง พักให้เย็นสบายเรียก เซาฮ้อน หยุดพักม้าเรียก เซาม้า. -
เซาะ
แปลว่า : ทำให้พัง ทำให้แหว่ง เช่น น้ำเซาะดิน เสียมเซาะดิน. -
เซิง
แปลว่า : การสมสู่อยู่ร่วมของคน โดยไม่เลือกกาล ไม่เลือกสถานที่ ไม่เลือกว่าเป็นพ่อแม่หรือลูก สมสู่แบบสัตว์ การสมสู่แบบนี้โบราณเรียก เซิง. -
เซิ่ง
แปลว่า : ซึ่ง ซึ่งเรียก เซิ่ง อย่างว่า ทุกไทชมเซิ่งบุญบาท้าว (สังข์). -
เซิ้ง
แปลว่า : ร่ายรำกาพย์กลอน เรียก เซิ้ง เช่น เซิ้งบุญบั้งไฟ เซิ้งแม่นางด้ง เซิ้งแม่นางข้อง เวิ้งแม่นางแมว.