ภาษาอีสานทั้งหมด 6111 - 6120 จาก 17431
-
นวล
แปลว่า : สีขาวปนเหลืองเล็กน้อย เรียก สีนวล แป้งที่ละเอียดสำหรับทาหน้าเรียก แป้งนวล อย่างว่า สีเอยสีนานวล ซ้วนอ้ายไว้แน่ย้านเซล้ม (กลอน). -
นวังคสัตถุศาสน์
แปลว่า : คำสอนของพระพุทธเจ้า มีองค์ ๙ คือ สุตตะ เคยยะ เวยยา กรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัมภูตธรรม เวทัลละ (ป.). -
นอ
แปลว่า : สิ่งที่งอกขึ้นเหนือจมูกแรด เรียก นอแฮด นอของสัตว์ทุกชนิดคนโบราณถือว่าเป็นของศักดิ์สิทธิ์ มีอยู่ในเรือนจะทำให้คนภายในเรือนมีความมั่งคั่งสมบูรณ์พูลสุข อย่างว่า นอนิลแก้วพิฑูรย์ทำมะราช ควรค่าซื้ออย่าถือได้ล่วงเอา (บ.). -
นอ
แปลว่า : เป็นคำช่วยกิริยา บอกคำขอร้องอ้อนวอน หรือตกลง เช่นไปด้วยกันนะ เรียก ไปนำกันนอ กินนำกันนอ อยู่นำกันนอ. -
นอง
แปลว่า : เจิ่ง ล้น เต็ม น้ำเต็มทุ่งเต็มท่า เรียก น้ำนอง อย่างว่า ยามเมื่อชลธาน้ำไหลนองถ้วมท่ง มดบ่มีบ่อนซ้นปลากั้งอะเห่ยหัว ยามเมื่อชลธาแห้งวังเวินบกขาด มดก็กะเจ๋อกะเจิดเว้าหัวล้อต่อปลา (บ.) -
น่อง
แปลว่า : ซ่นตีน เรียก กะน่อง แอกน่อง ก็ว่า. -
พูด
แปลว่า : แบ่งของเป็นส่วนๆ เพื่อแบ่งปันกัน เรียก พูด เช่น พูดปลา พูดกบ พูดเขียด พูดซิ้น อย่างว่า เสี่ยวเฮาปันพูดน้อยบ่สมส่วนกับขน (ผาแดง). -
พูด
แปลว่า : พ่นน้ำออกจากปาก เรียก พูด อย่างว่า มณีกาบฮู้อมน้ำพูดพลัน เสด็จผ่านแผ้วผายน้ำพูดพรม (สังข์). -
พูบพาบ
แปลว่า : ล้มลุกคุกคลาน ล้มแล้วล้มอีก เรียก ล้มพุบพาบ ล้มพุบล้มพาบ ก็ว่า. -
เพ้อเว้อ
แปลว่า : สิ่งที่ใหญ่และปากบานเรียก บานเพ้อเว้อ ถ้าเล็กเรียก แพ้แว้ อย่างว่า เสียกแพ้แว้แพ้บ้านแพ้เมือง (ภาษิต).