ภาษาอีสานทั้งหมด 6296 - 6305 จาก 17431
-
บรบวน
แปลว่า : บริบูรณ์ ครบ ถ้วน เต็ม อย่างว่า บรบวนครบเครื่องนางไปพร้อม (กา) พิเศษน้อมนบนอบทวยธรง บรบวนครบเครื่องนางมีถ้วน พอเมื่อมหาชัยได้หมอเมืองทูลคอบ พระบาทเจ้าจูงน้องสู่ลิน (สังข์) เขาก็ยอมือไหว้บรบวนแล้วเลิก หว้ายป่าไม้ดงกว้างผ่อหลัง (ฮุ่ง). -
บรรณาการ
แปลว่า : ของฝาก สิ่งของที่ให้ด้วยไมตรีจิต อย่างว่า แปลงบรรณาการแต่งโอมเอาน้อย (สังข์) ท่อแต่บรรณาการเจ้ากือเมืองท้าวกว่า ทุกที่เที้ยนยอย้องว่าดี (ฮุ่ง). -
บรรท์
แปลว่า : นอน ย่อมาจากบรรทม อย่างว่า ม่างม่างนิ้วเจ้าฮุ่งเชยชม มือทวยฮัดโฮบนางเฝือฝั้น ส่งสงวนกลั้วกลมกลืนกินกลิ่นหน้าต่อหน้าชมสบั้นกล่อมบรรท์ (ฮุ่ง). -
บรรทม
แปลว่า : นอน บรรทมเป็นราชาศัพท์ อย่างว่า บัดนี้จักกล่าวเถิงภูชัยท้าวตนซื่อศิลป์ชัย ก่อนแล้ว บรรทมเฮียงมารดาอยู่เนาในห้อง สีห์สังข์ท้าวยังเพรียงพร้อมคู่มีใคร่คลาคลาดข้างแพงซ้อยชั่วยาม (สังข์). -
บรรโลม
แปลว่า : ประโลม ทำให้พึงใจ. -
บริกรรม
แปลว่า : สวด ท่องบ่น เสกเป่า ตกแต่ง กำหนดใจ นวดฟั้น ฉาบทา เช่น สวดคาถาท่องบ่นมนต์ เป็นต้น. -
บริพาร
แปลว่า : ผู้แวดล้อม ผู้ติดตาม ผู้รับใช้ อย่างว่า อันว่าบริพารแท้ไทเฮานั้นอย่า จาเถิ้น ท่อว่าคึดจอดเจ้าองค์อ้วนมอบเมือง พี้ดาย (ฮุ่ง). -
หม่องเก่า
แปลว่า : ที่เดิม -
บริวาร
แปลว่า : ผู้แวดล้อม ผู้ติดตาม ผู้รับใช้ อย่างว่า ที่นั้นผาสาทท้าวพระยาใหญ่ครุฑทอง บริวารนับติ่วตงตาตื้อ (สังข์). -
บริศาจ
แปลว่า : ผี ผีเรียก บริศาจ ปีสาจ ก็ว่า อย่างว่า ฝูงหมู่บริศาจเสื้อหูแตกตายพลันยังแต่กุมภัณฑ์หลวงผู้เดียวมาต้อง มหาสมุทรบ้าเป็นแปวมัวมืด ขำเขือกข้อนกระหายฮ้อนทั่วแดน (สังข์).