ภาษาอีสานทั้งหมด 6501 - 6510 จาก 17431
-
ปลอม
แปลว่า : เหนือ จอม เหนือเมฆ เรียก ปลอมเมฆ อย่างว่า ยักษ์ใหญ่ย้ายทยานฮอดปุนเปือง กุมเอานางนงพราวพรากพลพลันได้ มันสยองขึ้นเวหาปลอมเมฆ อุ่มอ่อนแก้วสะแคงตุ้มต่อมขวัญ (สังข์). -
ปล่อย
แปลว่า : สละ ละ วาง อย่างว่า อาจักปละปล่อยน้อยหนีได้ดั่งรือ นั้นเด (สังข์). -
ปละ
แปลว่า : ละ ทิ้ง ทิ้งเมีย เรียก ปละเมีย อย่างว่า คอยวันมื้อแลงงายปละไป่ พี่ก็ปั้นเหนี่ยงเข้าแลงมื้อค่ำดาย (สังข์). -
ปล้ำ
แปลว่า : จับ กุม อย่างว่า เขากูนำกุมปล้ำจับโจรทำถีบ (กา) อันจักปล้ำมิ่งม้วยมรณ์นั้นอย่าหวัง พระเอย (สังข์). -
ปล้ำ
แปลว่า : ตัด ฟัน สีน อย่างว่า ปล้ำไม้คะโมะลม (ภาษิต) ตายลงดินดั่งขอนเขาปล้ำ (กา) พี่หากใจประสงค์ปล้ำยูงยางไม้ใหญ่ คันแม่นพร้าบ่บ่าน ขวานบ่เป้ ไม้บ่ล้ม อวนอ้ายบ่เซา (ผญา). -
ปลิง
แปลว่า : สัตว์กินเลือดชนิดหนึ่ง อยู่ในน้ำ ตัวยืดหดได้ไม่มีกระดูก ปากกัดเกาะกินอยู่กับเนื้อ เรียก ปลิง ตัวเล็กเรียก ปลิงเข็ม ตัวใหญ่เรียก ปลิงค้าว อย่างว่า ดิ้งลิงดิ่งลิงดิ้งลิงดิ่ง ญิงปละซิ่นลงหนองลืมเบิ่ง บาดห่าขึ้นจากน้ำปลิงน้อยจ่องฮิม (กลอน). -
ปลิด
แปลว่า : เอามือดึงให้หลุดหรือขาด เรียก ปลิด เช่น ปลิดผลไม้ อย่างว่า ลางเทื่อปลิดเอาได้ผาลามี้ม่วง มาให้เจ้าองค์ล้ำพ่อรัสสี (กา). -
ปลิ้น
แปลว่า : กลับข้างในออกข้างนอก กลับข้างนอกเข้าข้างใน เรียก ปลิ้น เช่น ปลิ้นโซ้ง ปลิ้นเสื้อ พูดเท็จเป็นจริง จริงเป็นเท็จ เรียก เว้าปลิ้น อย่างว่า อันหนึ่งลอนจวบพ้ออาออกองค์กษัตริย์ ก็ดี อย่าได้จงใจดอมดั่งเฮาแฮงฮู้ ชาติที่ใจญิงนี้ตลบแปรปลิ้นง่าน จริงแล้ว ฮู้ว่ายักษ์บ่แพ้แล้วเขาได้คล่องเคย (สังข์). -
ปลิโพธ
แปลว่า : ความกังวล ความห่วงใย (ป.) จะบำเพ็ญธรรมกรรมฐาน ถ้ายังมีความกังวลอยู่ไม่ว่าจะเป็นกังวลอะไร จะไม่ก้าวชึ้นสู่คุณธรรมเบื้องสูงได้เลย. -
ปลิว
แปลว่า : ลอยตามลม ถูกลมพัด อย่างว่า ชะเพือกพร้อมเขาชื่อชมคดี ชวนเจืองเขียวซู่วันแลงเช้า เล็งเห็นอินทรีพร้อมโคจรเจียระเถื่อน ค้ายป่าเปล้าปลิวเปื้องหล่นเหลือง (ฮุ่ง).