ภาษาอีสานทั้งหมด 6731 - 6740 จาก 17431
-
โปด
แปลว่า : ผ้าที่เปื่อยยุ่ย เรียก ผ้าโปด ผ้าโหยด ก็ว่า. -
โปด
แปลว่า : หลั่งไหลไปเรียก โปด อย่างว่า นโมโตดโหยดแม่ออกโปดมาฟัง แกะขี้ดังให้ผู้ละก้อน ผู้มาก่อนได้หลาย ผู้มาลุนได้น้อย แม่เถ้าจ้อยนำก้นบ่ได้สัง (บ.). -
โปดก
แปลว่า : ลูกน้อย ลูกสัตว์ (ป.). -
โป่ม
แปลว่า : มาก เติบ เช่น กินข้าวน้อยกินกับมากเรียก กินโป่ม. -
โปโล
แปลว่า : พ้น เกิน สิ่งที่ดีกว่าเจริญกว่า เรียก โปโล อย่างว่า คึดต่อพี่เป็นกี่ดี่ คึดต่อน้องเป็นล้องค้อง คึดต่อโตเป็นโปโล้พ้นเพื่อน (ภาษิต). -
ไป
แปลว่า : เคลื่อนไป เดินไป อย่างว่า ให้แต่งช้างม้ามิ่งพลแพน ญิงชายในนครขวางป่าวปุนไปพร้อม คนการใช้พอแสนคาดเครื่อง แผ้วแผ่นเท้าทางกว้างฮาบงาม (สังข์). -
ไป่
แปลว่า : ไม่ ไม่มีเรียก ไป่มี อย่างว่า ท่อไป่มีเผ่าเชื้อพระเยียยอดเทวี เป็นพระยาโทนอยู่เนานอนแล้ง (สังข์). -
ไปล่
แปลว่า : ละ ทิ้ง เปลี่ยน อย่างว่า พระก็ฮักเก่าไว้เปลื้องไปล่วางไป ยูท่างภูมีถนอมเลือกพระไมติ์นางไม้ (สังข์). -
ผก
แปลว่า : แอบ ซ่อน ดัก ซ่อนเรียก ผก ขอบ ก็ว่า อย่างว่า ผีสางฮ้ายผกจอบกินหวาน บ่ท่อคนเฮาหลอนหลอกกินกันแท้ (กลอน) น้องอยู่ลี้เนาเน่งในปรางค์ พุ้นเยอ ยาคอยผกปล่องลมหลิงเยี้ยม แม้นชิชายใดแท้มาปองปลุกเฮียก ก็ดี นางก็อย่าต่าวหนาจาต้านตอบเขา แท้เนอ (สังข์). -
ผกา
แปลว่า : ดอกไม้ (ข.) อย่างว่า เป็นผกาแก้วดวงหอมถวายบาท (กา) ฮามเฮียงฮสทอดทูลผกาแก้ว (สังข์).