ภาษาอีสานทั้งหมด 7266 - 7275 จาก 17431
-
พา
แปลว่า : นำไป นำไปเรียก พา อย่างว่า พานางเข้าดงเลาหลายเหล่า ทางเก่าเกี้ยวหลายเที้ยวเที่ยวมา (กลอน). -
พาก
แปลว่า : โรคห่า ชื่อโรคระบาดร้ายแรงชนิดหนึ่ง เกิดแก่คนเรียก พากกินคน เกิดแก่วัวควาย เรียก พากกินงัวควาย. -
พากพา
แปลว่า : พญาช้างดำ ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เรียก ต้นพากพา. -
พากเพียร
แปลว่า : หมั่น ขยัน ทนทำไป อย่างว่า ท่อหากประสงค์สามน้อยกุมารเพียรพาก (สังข์). -
พากย์
แปลว่า : คำพูด ภาษา (ป.) อย่างว่า เมื่อนั้นท้าวใหญ่ฮู้ฮับพากย์เทโว พงศ์พันธุ์ยังอยู่คงครบหน้า (สังข์). -
พาง
แปลว่า : เพียง เท่า อย่างว่า มีของถวายแต่พางพอฮู้ (สังข์). -
พ่าง
แปลว่า : ใกล้ ชิด ใกล้ชิดเรียก พ่าง อย่างว่า บ่ห่อนมีญิงซ้อนเทียมสองเฮียงพ่าง นางคราญน้อยเทียมพาเฮียงพ่าง (กาไก). -
พ่าง
แปลว่า : อัง ผิง นองผิงไฟเรียก นอนพ่างไฟ เอาปลาอังไฟ เรียก พ่างไฟ อย่างว่า เมื่อนั้นกุมภัณฑ์ต้านถนอมนางในอาสน์ คือคู่ไฟพ่างเผิ้งผายใกล้ล่ามไหลแท้แล้ว (สังข์). -
พ่างฮาด
แปลว่า : ม้าพั่ว เครื่องตีประกอบกลองคล้ายฆ้องแต่ไม่มีปุม เวลาตีจะมีเสียงดังพ่างพ่าง เรียก พางฮาด ปางฮาด ก็ว่า. -
พางาน
แปลว่า : แกล้งทำ อย่างว่า พาโลนี้พางานสอนยาก เป็นดั่งไม้ท่อนฮ้ายตีขี้ใส่โต (กลอน) เขาหากพางานแท้ตีเอาเป็นขนาด ตำตอกถ้อยดูล้นใช่ประมาณ (ฮุ่ง).