ภาษาอีสานทั้งหมด 7341 - 7350 จาก 17431
-
พึก
แปลว่า : สาด หว่าน สาดดินทรายใส่ตา เรียก พึกดินทรายใส่ตา. -
พึกวึก
แปลว่า : ใบหูที่ใหญ่และตั้งชัน เรียก ใบหูชันพึกวึก. -
พึง
แปลว่า : หมู่ เหล่า ฝูง พวก อย่างว่า เมื่อนั้นพึงคณาเนื้อทังแดนโดยอาชญ์กับทังครุฑนาคท้าวพระกายเปลื้องเป่งไป (สังข์). -
พึง
แปลว่า : พังพาน งูแผ่พังพานเรียก งูพึงคอ. -
พึ้งวึ้ง
แปลว่า : หูช้างที่แผ่กางออก เรียก ชันพึ้งวึ้ง. -
พึบ
แปลว่า : เสียงกระพือปีกของนก. -
พึบพึบ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงจุดชนวนบั้งไฟแสนบั้งไฟหมื่น ดังพึบพึบ อย่างว่า พึบพาบไหม้เมืองท้าวเปล่าแปน (กาไก). -
พึ้ม
แปลว่า : ผีภูเขา ผีภูเขาเรียก ผีพึ้ม อย่างว่า เมื่อนั้นภูมิสถานพึ้มผาหลวงหลิงเหตุ (สังข์). -
พืด
แปลว่า : แผ่นหินที่ติดเนื่องกันไปยาวยืดเรียก พืดหิน. -
พืน
แปลว่า : แผ่ขยายออกไป เช่น ต้นไม้ที่ปลูกแล้วแผ่ออกไปเรียก พืน แผ่พืน ก็ว่า.