ภาษาอีสานทั้งหมด 7345 - 7354 จาก 17431
-
พึ้งวึ้ง
แปลว่า : หูช้างที่แผ่กางออก เรียก ชันพึ้งวึ้ง. -
พึบ
แปลว่า : เสียงกระพือปีกของนก. -
พึบพึบ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงจุดชนวนบั้งไฟแสนบั้งไฟหมื่น ดังพึบพึบ อย่างว่า พึบพาบไหม้เมืองท้าวเปล่าแปน (กาไก). -
พึ้ม
แปลว่า : ผีภูเขา ผีภูเขาเรียก ผีพึ้ม อย่างว่า เมื่อนั้นภูมิสถานพึ้มผาหลวงหลิงเหตุ (สังข์). -
พืด
แปลว่า : แผ่นหินที่ติดเนื่องกันไปยาวยืดเรียก พืดหิน. -
พืน
แปลว่า : แผ่ขยายออกไป เช่น ต้นไม้ที่ปลูกแล้วแผ่ออกไปเรียก พืน แผ่พืน ก็ว่า. -
พื้น
แปลว่า : สิ่งสำหรับรองรับเรียก พื้น เช่น พื้นเรือน พื้นดิน พื้นน้ำ. -
พื้น
แปลว่า : ประวัติ ตำนาน นิทาน เช่น นิทานพื้นบ้าน นิทานพื้นเมือง อย่างว่า บัดนี้จักกล่าวพื้นท้าวใหญ่เจืองหาญ สมภารเพ็งไพร่พลยอย้อง ปางนั้นจอมเปืองสร้างสวนตาลเป็นใหญ่ เซ็งซ่าย้องเมืองท้าวซู่ซุม (ฮุ่ง). -
พืนลืน
แปลว่า : ตาที่ปลิ้นออกมาเห็นสีแดงมาก เรียก แดงพืนลืน. -
พือ
แปลว่า : คลี่ผ้าเรียก พือผ้า อย่างว่า พือผืนแพงแจกปุนปันน้อง (สังข์) ว่าชิพือแผ่นผ้ามาตุ้มห่อฮิง (โส) นางก็ประสงค์เถิงท้าวชลธีเลยหลั่ง พือแผ่นผ้าเถิงแก้วโท่มตา (ฮุ่ง).