ภาษาอีสานทั้งหมด 7495 - 7504 จาก 17431
-
ฟั่น
แปลว่า : มีเรื่องยุ่งเหยิง รุงรัง เรียก ฟั่น เฝือ. -
ฟา
แปลว่า : ชื่อผ้าห่มนอนชนิดหนึ่ง ใช้นุ่นหรือสำลีถักเป็นตา ใช้ผ้าหุ้มข้างนอก เรียก ผ้าฟา ผ้าห่มนวม ก็ว่า อย่างว่า คือคู่เจียมปรางค์ฮักฮ่วมฟานางฟ้า (สังข์). -
ฟ่า
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่งจำพวกมะเฟือง มีผลกินได้ เรียก หมากฟ่า อย่างว่า มี้ม่วงเฟืองฟ่าส้มไฟค้อหลอดยม (สังข์). -
ฟ้า
แปลว่า : ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่เรียก ฟ้าอากาศ สวรรค์ ก็ว่า อย่างว่า คันผู้ใดอยากขึ้นเมืองฟ้าให้หมั่นทาน (ย่า). -
ฟาก
แปลว่า : ไม้ไผ่ที่สับเป็นซี่ๆ ติดกัน เรียก ฟาก ใช้สำหรับปูเรือนสมัยโบราณ อีกอย่างหนึ่งใช้ปูสำหรับหญิงอยู่ไฟ. -
ฟาก
แปลว่า : ฝั่ง หมายความว่า ฝั่งน้ำ เช่น ฝั่งนี้ เรียกว่า ฟากนี้ ฝั่งนั้น เรียก ฟากนั้น. -
ฟาง
แปลว่า : มัว ตามัวมองไม่เห็นถนัด เรียก ตาฟาง. -
ฟ่าง
แปลว่า : รีบเร่งเกินไปลืมกระทั่งความตาย เรียก ฟ่าง ฟ่างตาย ฟ่างล้มฟ่างตาย ก็ว่า อย่างว่า ฟ่างตายวายแม่นใผเป็นกระด้อ (สังข์) มึงนี้จากล่าวต้านสหาวแง้นฟ่างตาย (กาไก) หนหนีฟ้าวฟ่างตายเลยแล่น ฟ้าฮ่วนเข้าชนป้านทุ่นใจ (ฮุ่ง). -
ฟ้าเง่าฝน
แปลว่า : อากาศมืดสลัวมองไม่เห็นท้องฟ้าเพราะเมฆบัง มีอาการดุจฝนจะตกเรียก ฟ้าเง่าฝน อย่างว่า เหมือนดั่งฟ้าเปื่อยคว่ำดินพื้นเง่าฝน (กาไก) ฟ้าเง่าเต้าเทวะท้าวด่วนดอม (สังข์). -
ฟาด
แปลว่า : ตีฆ้องเรียก ฟาดฆ้อง อย่างว่า แล้วฟาดฆ้องเตินป่าวเสนา (กาไก) แต่นั้นท้าวกว่าให้ฟาดฆ้องตีป่าวเตินพล (ฮุ่ง) สองโยชน์น้ำตีฟ้งฟาดฟอง (สังข์).