ภาษาอีสานทั้งหมด 7543 - 7552 จาก 17431
-
เฟื้อย
แปลว่า : ชื่อพืชผักชนิดหนึ่ง เกิดอยู่ตามห้วยหรือหนองน้ำ สายคล้ายสายบัว ใบยาว แต่เล็กกว่า เรียก ผักเฟื้อย สันตะวา ลิ้นฟาน ก็ว่า. -
แฟง
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้เถาชนิดหนึ่ง ผลคล้ายฟักเขียว แต่เล็กกว่า เรียก หมากแฟง. -
ไฟ
แปลว่า : มะไฟ ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่งจำพวกมะเฟือง เรียก หมากไฟ อย่างว่า ซางแซวเฟืองฟ่าไฟคายค้อ (สังข์). -
ไฟ
แปลว่า : ธาตุที่ให้เกิดความร้อนหรืออบอุ่นในจำพวกธาตุ๔ คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ เรียก ธาตุไฟ ไฟล้างโลกเมื่อสิ้นกัปเรียก ไฟมะไลกัลป์ ไฟที่ก่อให้เกิดความร้อนและแสงสว่างได้เรียก ไฟฟ้า. -
ภ.
แปลว่า : เป็นพยัญชนะพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต. -
ภคินี
แปลว่า : พี่หญิง น้องหญิง (ป.ส.). -
ภณ
แปลว่า : กล่าว พูด บอก (ป.ส.). -
ภมรา
แปลว่า : แมลงผึ้ง แมลงภู่ (ป.) อย่างว่า ผ่อเห็นชะยุ่ยฝ้าตั้งโง่นฝ่ายทักขิณ พุ้นเยอ ดีแต่ภุมราชมดอกกระดอมโดนย้อย แองคอนข้ามเจ็ดทีปลงเถื่อน หอมดอกไม้บานสร้อยทั่วไพร (ฮุ่ง). -
ภย
แปลว่า : ความกลัว ของที่น่ากลัว (ป.ส.) อย่างว่า ผิว่าโพยภัยต้องนางใดบังเกิด ฝูงพี่น้องยาช้าเร่งไล แม่เนอ (สังข์). -
ภรณี
แปลว่า : ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๒ มี ๓ ดวง เรียก ดาวภรณี ดาวก้อนเส้า ก็ว่า อย่างว่า จวบเมื่อภรณีตั้งแถมเนาในเมษ (สังข์).