ภาษาอีสานทั้งหมด 7549 - 7558 จาก 17431
-
ภณ
แปลว่า : กล่าว พูด บอก (ป.ส.). -
ภมรา
แปลว่า : แมลงผึ้ง แมลงภู่ (ป.) อย่างว่า ผ่อเห็นชะยุ่ยฝ้าตั้งโง่นฝ่ายทักขิณ พุ้นเยอ ดีแต่ภุมราชมดอกกระดอมโดนย้อย แองคอนข้ามเจ็ดทีปลงเถื่อน หอมดอกไม้บานสร้อยทั่วไพร (ฮุ่ง). -
ภย
แปลว่า : ความกลัว ของที่น่ากลัว (ป.ส.) อย่างว่า ผิว่าโพยภัยต้องนางใดบังเกิด ฝูงพี่น้องยาช้าเร่งไล แม่เนอ (สังข์). -
ภรณี
แปลว่า : ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๒ มี ๓ ดวง เรียก ดาวภรณี ดาวก้อนเส้า ก็ว่า อย่างว่า จวบเมื่อภรณีตั้งแถมเนาในเมษ (สังข์). -
ภวัคค
แปลว่า : พรหมชั้นสูง เนวสัญญา นาสัญญายตนะ ก็เรียก (ป. ภวคฺค) อย่างว่า เขาจักเตียนเต็มพื้นภายพรหมภวัคโลก หลายหนุ่มน้อยกระทำแพ้เพื่อนหยัน แลนอ (สังข์). -
ภัคคนาสโก
แปลว่า : จมูกหัก อย่างว่า ภัคคนาสโก ดังหักทังปูมใหญ่ ท้องมันไค่ท่อไหไพ เมื่อมันไปมันก็ไกวโอ้นเอ้นโหย้นเหย้นไปมา (เวส). -
ภัณฑะ
แปลว่า : สิ่งขิง เครื่องใช้ (ป. ภญฑ ส. ภาณฺฑ). -
ภัณฑู
แปลว่า : โล้น ล้าน (ป. ภณฺฑุ). -
ภัณฑูกรรม
แปลว่า : การปลงผม (ป. ภณฺฑุกมฺม). -
ภา
แปลว่า : สำรับกับข้าวเรียก ภา ภาชนะ ภาชน์ ภาเข้า พาเข้า ก็ว่า อย่างว่า เขาก็ยอภาซ้องเทียนคำเฮืองเฮื่อ (กาไก) นางพราวผู้เสวยภาเมือแท่น สาวหนุ่มเมี้ยนภาแก้วเลิกไล (สังข์) สองอ่อนน้อยให้เที่ยงเทียระฆา แด่เนอ พันปีปุนอย่าพานโพยฮ้าย พระกษัตริย์เจ้าวางพานปลงภาชน์ น้ำหล่อเหล้าไหต้นแต่งยาย (สังข์).