ภาษาอีสานทั้งหมด 7603 - 7612 จาก 17431
-
โภช
แปลว่า : ของควรบริโภค (ป. โภชฺช) อย่างว่า ส่ำหนึ่งคลองแจบแจ้งใจประกอบก้มมัฏฐาน วันที่ฉันโภชเพลาเพียรล้ำ ยามเทียวแท้แสงตาตกต่ำ วันพุ่งพ้นจวนแจ้งส่องญาณ (สังข์). -
โภชน
แปลว่า : อาหาร การกิน การกินข้าว (ป.ส.) อย่างว่า เมื่อนั้นพระบาทต้านเตินเบิกบาศรี พานคำแดงเสียบลงเลียนตั้ง โภชนังล้นเหลือพาเลียนลุ่ม ทะแนวแนบเหล้าไหแก้วก่องคำ (สังข์). -
โภย
แปลว่า : ภัย อันตราย อย่างว่า ผิจักเป็นคหัสถ์ฮู้มีโภยพันเยื่อง เยียวจักแค้นคั่งไหม้หมองต้องตื่มมา (สังข์). -
ไภริน
แปลว่า : กลอง ไภรี เภรี ก็เรียก. -
ม
แปลว่า : เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่ กม. -
มกมก
แปลว่า : อาการผงกหัวขึ้นลง เช่น กิ้งก่าผงกหัวว่า กะปอมตอดเงามกมก. -
มกร
แปลว่า : มังกร ชื่อ ดาวราศีที่ ๑๐ ตรงกับเดือนมกราคม อย่างว่า วิเศษสร้อยพระศุกร์เน่งในตุล ดาวพหัสเนาในกรกฎฮ่วมเฮียงกงแก้ว อังคารเข้าสูญมะกรเนาเน่ง ราหูแผ่นแผ้วผันฮั้งฮ่วมกุมภ์ (ฮุ่ง). -
มกส
แปลว่า : ยุง (ป. มกส). -
มฆวา
แปลว่า : พระอินทร์ มฆวัน มัฆวาน ก็ว่า (ส.). -
มฆุมฆา
แปลว่า : ชื่อดาวฤกษ์ที่ ๑๐ มี ๕ ดวง ดาวงอนไถ ก็ว่า (ป.ส.).