ภาษาอีสานทั้งหมด 7701 - 7710 จาก 17431
-
มอญ
แปลว่า : ชนชาติหนึ่งในตระกูลภาษามอญอยู่ตอนใต้ของประเภทพม่า อย่างว่า มอญและห้อโดยน้อมส่วยสิน (สังข์). -
มอด
แปลว่า : แมลงปีกแข็งชนิดหนึ่ง ชอบกินไม้ เรียก มอด คนที่มีหน้าเป็นรอยๆ ดุจเป็นฝีดาษว่า หน้ามอดเจาะ. -
มอด
แปลว่า : ดับ ไฟดับเรียก ไฟมอด คนตายเรียก คนมอด อย่างว่า ยักษ์มอดส้วยแสนตื้อแตกคืน (กาไก). -
มอดม้าง
แปลว่า : แตก ร้าง อย่างว่า ลอนจักเสียศักดิ์ผู้เพ็งสินส้วยต่ำ เมืองมอดม้างสูญเศร้าเพื่อขวาง แท้แล้ว (สังข์). -
มอดเมี้ยน
แปลว่า : ตาย อย่างว่า จักให้มามอดเมี้ยนหลานชีพเสียชีวัง ว่ารือ ย้านท่อมาเชยตาวต่อตูตายเมี้ยน (สังข์). -
มอดยอด
แปลว่า : เปียกปอน ผ้าที่เปียกทั้งผืน เรียก เปียกมอดยอด ยอดย้อย ก็ว่า. -
มอดล้ม
แปลว่า : ตาย อย่างว่า มารมอดล้มดูบ่าเบาบก เมื่อนั้นไคสีใสฮาบพลเพรียงพร้อม เค็งเค็งเพี้ยงกระบวนไฟลามโลก มันก็มนต์เป่าให้หีนล้านหลั่งลง (สังข์). -
มอน
แปลว่า : ต้นหม่อน ต้นหม่อนเรียก ต้นมอน ใบมอนใช้เลี้ยงม้อน ตัวไหมเรียก ม้อน อย่างว่า นั่งให้เบิ่งที่ หนีให้เบิ่งบ่อน อยู่ให้ปลูกมอน หนีให้ชอนฮั้ว (ภาษิต). -
มอน
แปลว่า : หมอน หมอนสำหรับบังคับลูกกระสุนปืน ไม่ให้ตกจากกระบอก เรียก มอนปืน. -
ม้อน
แปลว่า : ตัวไหม ตัวไหมเรียก ม้อน อย่างว่า หนูกินม้อนจั่งเห็นคุณแมว ลูกแขวนแอวจั่งเห็นคุณพ่อแม่ (ภาษิต) สีหมากหว้าชมพูหายาก สีม้อนเต้อหาได้คู่ยาม (กลอน).