ภาษาอีสานทั้งหมด 8586 - 8595 จาก 17431
-
เลิก
แปลว่า : หยุด หยุดเรียก เลิก เซา ก็ว่า หยุดลำ เรียก เลิกลำ หยุดฟ้อน เรียก เลิกฟ้อน. -
เลิ่ก
แปลว่า : ลึก ลึก เรียก เลิ่ก ลึกมากเรียก เลิ่กเซิ่ง อย่างว่า หากจักเห็นเลิ่กตื้นสหายแก้วเสี่ยวแพง (ผาแดง). (ต้นฉบับต้องการออกเสียงสั้นจึงใช้ไม่ไต่คู้บนสระอิด้วยการเรียงพิมพ์บนแท่น แต่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์ทำไม่ได้จึงใช้ไม้เอกแทน) -
เลิง
แปลว่า : ที่ลุ่มกว้างใหญ่แต่ไม่ลึก มีน้ำขังตลอดปี เรียก เลิง บ้านที่มีลักษณะเช่นนี้เรียก บ้านเลิง บ้านหนองอิเลิง ก็ว่า. -
เลิง
แปลว่า : บ่อยๆ เสมอๆ เรื่อยๆ อย่างว่า สงสารนี้วนเวียนผลัดเปลี่ยน คือมดแดงไต่ขอบด้งวนเรื่อยอยู่เลิง (กลอน) ก็หากเลิงเลิงท้าวเทียวยามน้องนาฏ (ผาแดง). -
เลิ่ง
แปลว่า : ลอยล่องไปตามน้ำ เช่น ขอนลอยน้ำ แล้วแต่น้ำจะพัดพาไป ไม่มีที่เกาะค้าง. -
เลิ้ง
แปลว่า : ถ้วยหรือครกขนาดใหญ่ ปั้นด้วยดินเผา เรียก ถ้วยอีเลิ้ง ครกอีเลิ้ง. -
เลิม
แปลว่า : ชื่อปลาขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง อาสัยอยู่ลำน้ำโขง เรียก ปลาเลิม แต่เล็กกว่าปลาบึก. -
เลิ่ม
แปลว่า : สถานที่ลาดเอียงพอประมาณ เรียก ที่เลลิ่ม. -
เลิศ
แปลว่า : ประเสริฐ ดี ดียิ่ง อย่างว่า ยังมีภูชัยท้าวนันทเศรษฐีหลวง ดาดีตกแต่งทานทุกมื้อ เจ็ดสาวเชื้อกุมารีลูกมิ่ง งามเลิศเล้มเล็งเผี้ยนผ่องผิว (สังข์). -
เลียง
แปลว่า : เอาผึ้งขางไฟแล้วปั้นเป็นแผ่นเรียก เลียงเผิ้ง ผึ้งที่ปั้นเป็นแผ่น เรียก เปี่ยงเผิ้ง เอาผึ้งไปอังไฟเรียก พ่างเผิ้ง อย่างว่า ตามช่างไว้มันปลูกเป็นหลัก ว่าจักขืนคำรือห่อนเป็นปางนี้ เมื่อนั้นกุมภัณฑ์น้าวถนอมนางในอาสน์ คือคู่ไฟพ่างเผิ้งผายใกล้ล่ามไหล แท้แล้ว (สังข์).