ภาษาอีสานหมวด "ก" 1361 - 1370 จาก 1872
-
เกด
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เป็นกอ ใบมีหนาม ดอกเป็นฝักกลีบยาว สีขาว มีรสหอม และมีเกษรมาก เรียก ดอกเกด เกดแก้ว ก็ว่า อย่างว่า ดอกเกดแก้วก้านก่องชะเลเต กกหนึ่งเซ กกหนึ่งซ้าย เมี้ยนไว้ถ้าอ้ายสามปีปลายชิได้บ่อ (กลอน). -
เก่เด่
แปลว่า : ชี้ตรง แขนที่ชี้ตรงงออกมา เรียก ชี้เก่เด ชันเก่เด่ แข็งเก่เด่ ก็ว่า. -
เก้น
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ลำต้นมีหนามยาวและแหลม ลูกสุกสีช้ำ รสหวานฝาด เรียก ต้นเก้น. -
เกนเก
แปลว่า : ตะคาก กระดูกเชิงกราน เรียก กระดูกเกนเก. -
เก่นเก่น
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงร้องตะโกนโพนทะนา ดังเก่นเก่น เจ่นเจ่น แจ่นแจ่น ก็ว่า. -
เก็บ
แปลว่า : ปลิด ปลิดมะม่วงเรียก เก็บหมากม่วง ปลิดขนุนเรียก เก็บหมากมี้. -
เก็บ
แปลว่า : ยกดอกผ้า การทำผ้าดอกในเวลาทอ เรียก เก็บขิด เก็บหมี่ ก็ว่า. -
เกย
แปลว่า : เฉลียง เฉลียงเรือนเรียก เกยเฮือน ซดเฮือน เซียเฮือน ก็เรียก อย่างว่า ซวาดซวาดน้ำฮวายฮวาดสุคันธา พอดีเสด็จออกมาเกยกว้าง หลายถันถ้องตาวแวงระวังราช คนคั่งเท้าโฮงฮ้านลุ่มเทิง (สังข์). -
เกย
แปลว่า : ที่สำหรับขึ้นลงราชยานของเจ้านายเรียก เกย อย่างว่า สะพ่มพร้อมอามาตย์ประดับดี ปูราชสิงหาส์นลวาดเพียงพรมล้วนยนยนช้างเชียงทองคับคั่งม้ามากเท้าเกยกว้างจอดจน (สังข์) ยั่งยั่งเที้ยนขุนนายเนืองแห่ ควาญเกี่ยวช้างเฮียงฮ้านแทบเกย (ฮุ่ง). -
เก้ย
แปลว่า : เดินเตร็ดเตร่ คนที่เดินดูนั่นดูนี่ไปๆ มาๆ เรียก ย่างเก้ยพุ้นเก้ยพี้.