ภาษาอีสานหมวด "ม" 191 - 200 จาก 860
-
มับมับ
แปลว่า : อาการปวดแผลเล็กน้อย เรียก ปวดมับมับ. -
มับแมบ
แปลว่า : หลบ ซ่อน อย่างว่า มับแมบลี้บังไว้บ่ให้เห็น (สังข์). -
มับไม
แปลว่า : ผ้าที่ปั่นเส้นไหมหลายสีเข้าด้วยกันแล้วทอเป็นผืน เรียก ผ้าไหมกล่อม ผ้าไหมเข็น ผ้ามับไม ก็ว่า. -
มัว
แปลว่า : ลุ่มหลง มัวเมา อย่างว่า อย่าได้มัวเมาเหล้นการพนันเบี้ยโบก บาดห่าโชคบ่ให้ถงเป้งชิขาดกลาง (กลอน) อย่าได้มัวเมาให้นำผีตายบ่เป็นประโยชน์ ให้ต่อหม้อกระเบื้องยังชิได้คั่วขอ (กลอน). -
มัว
แปลว่า : มืด เช่น ฝนจะตกฟ้ามืดเรียก ฟ้ามัว. -
มั้ว
แปลว่า : สร่าง หมด สิ้น อย่างว่า แหนงสู้แทงทวงม้างตนตายพร้อมพร่ำ รือจักอดอยู่ได้มีมั้วฮอดคนิง แท้แล้ว (สังข์). -
มา
แปลว่า : เข้ามา มาหา มาถึง อย่างว่า ศรีใสแก้วไปใดดั้นดุ่ง อวนเอย เชิญหม่อมมาจอดยั้งดอมเอื้อยอุ่นใจ แด่ถ้อน (สังข์). -
ม้า
แปลว่า : สัตว์สี่เท้าชนิดหนึ่ง มีคีบทึบ มีแผงคอยาว ใช้เป็นพาหนะขับขี่และเทียมรถ อย่างว่า ให้จัดห้างม้ามิ่งสินธุวา เขาก็ดาดาวคำคาดอานเคียนเข้ม จอมเมืองขึ้นสินธุวาตัวอาจ ม้าหมื่นฮ้อยเติมเจ้าแวดระวัง (สังข์). -
มาก
แปลว่า : หลาย อย่างว่า นับแต่ใต้ลุ่มฟ้ามีมากสังขยา มีทังชาวคาเขียวขอบภูแผงม้า เขานั้นเทียวคนแท้เทียวผีได้ดั่งกันนั้นฮู้ภาคพื้นเมืองเถ้าย่าลาย (สังข์). -
ม่าง
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงเคาะปางฮาดดังม่าง ม่างม่าง ก็ว่า.