ภาษาอีสานหมวด "ม" 61 - 70 จาก 860
-
ม้งก้ง
แปลว่า : ตาขนาดโต ขณะที่ลืมเต็มที่เรียก มืนม้งก้ง ขนาดกลาง มืนม้องก้อง ขนาดเล็ก มืนมิ้งกิ้ง. -
มงคล
แปลว่า : เหตุที่นำความเจริญมาให้ ด้ายที่ทำเป็นวงสำหรับสวมศรีษะ หรือทำเป็นเส้นๆ สำหรับผูกแขน เพื่อเป็นศิริมงคล เรียก ฝ้ายมงคล มุงคุล ก็ว่า. -
มงมง
แปลว่า : สว่าง สุกใส แสงของดาวขนาดกลางว่า เหลื้อมมงมง. -
ม้งม้ง
แปลว่า : แสงสว่างของดาวขนาดใหญ่ว่า เหลื้อมม้งม้ง อย่างว่า หน่วยหนึ่งม้งม้งเหลื้อมบัวระพาตาวันออก (ขูลู). -
มณฑป
แปลว่า : เรือนยอดมีรูปสี่เหลี่ยม เรียก มณฑป มณดบ ก็ว่า อย่างว่า เป็นมณฑปข่ายคำเลียงเหล้ม (กาไก). -
มณเฑียร
แปลว่า : เรือนหลวง อย่างว่า มณเฑียรทองดั่งแมนเมืองฟ้า (กาไก). -
มณี
แปลว่า : แก้วหินสีแดง ในจำพวกนพรัตน์ (ป.ส. มณิ) อย่างว่า เห็นหลากด้วยโดยฮูปราชสีห์ องค์หนึ่งเป็นหอยสังข์ชอบวรรณมณีล้ำ เมื่อนั้นองค์กษัตรีย์เจ้าจานางน้องพี่วิบากด้วยใดแม้แห่งฮา นี้เด (สังข์). -
มณีกาบ
แปลว่า : ม้ามีปีกเหาะเหินเดินอากาศได้ มีกล่าวไว้ในวรรณคดีอีสานเรื่อง กาไก อย่างว่า มณีกาบม้าเหาะผ้ายเวิ่นบน (กาไก). -
มณีนิล
แปลว่า : แก้วหินสีเขียว (ป.) อย่างว่า หลายส่ำพร้อมคีงคาดมณีนิล ยนยนยอทวนยูงแกว่งไกวเฟือนฟ้อน เหลือแต่กงตีนเท้าสถานเพียงพื้นล่าง เฮืองฮุ่งด้วยโดยใต้ยื่นเยือง (สังข์). -
มด
แปลว่า : ชื่อแมลงจำพวกหนึ่ง มีหลายชนิด เช่น มดแดง มดดำ มดง่าม มดแง่ม อย่างว่า เฮียมนี้เป็นดั่งมดแดงเฝ้าอำพามี้ม่วง กินกะกินบ่ได้คอยเฝ้าตั้งแต่ใบ (ผญา) กุญชรช้างแนวศักดิ์ใหญ่ ตายย้อนมดแดงโตน้อยแนวนั้นก็หากมี (กลอน).