ประโยคสนทนาภาษาอีสาน 1771 - 1780 จาก 2286

เจ้าไปนั่งเค่าเม่าหยังยุนั่น  แปลว่า  คุณไปนั่งทำอะไรอยู่ตรงนั้น

กะญอน! ตำบักหุ่งครกนี้เป็นหยังคือบ่แซ่บ เป็นย้อนบ่ได้ใส่ปลาแดกตั้วนี่ 
มิน่าหล่ะ! ส้มตำครกนี้ทำไมถึงไม่อร่อย เป็นเพราะไม่ได้ใส่ปลาร้านี่เอง

กะย่อนว่าอยู่ต่างม่อง กะเลยเอิ้นต่างกัน
แปลว่า ก็เพราะว่าอยู่ต่างที่ก็เลยเรียกต่างกัน
ปล. ม่อง แปลว่า ที่,ตำแหน่ง,พิกัด  

ข่อยหละซังเลาอีหลี แปลว่า ฉันหละเกลียดเขาเข้าเส้นเลย

เจ้าคือเว่าเก่งแท้ แปลว่า คุณพูดเก่งจัง

ข่อยเว่าเก่งแต่น้อยแล้ว แปลว่า ฉันพูดเก่งตั้งแต่เด็ก

เข้าขอดหม้อ หมายถึง ข้าวกำลังจะหมด ไม่มีอะไรจะกิน เป็นคำเปรียบเทียบ

เป็นคำที่พบใน "ผญา" อีสาน กล่าวถึงสิ่งที่มีกลิ่นหอม รสกลมกล่อม

หมากเขือเทศกองนี้ขายจังใด๋ยาย แปลว่า มะเขือเทศกองนี้ราคาเท่าไรยาย

ลุกขึ้นมา เช้าบ่ลุกสุกบ่ส่าย คือขี้คร้านแท้ แปลว่า ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ทำไมถึงได้ขี้เกียจขนาดนี้

ลูกผู้ใด๋สู คือขี้ดื้อแท้ แปลว่า ลูกใครหรอพวกเรา ทำไมดื้อจัง

นกขมิ้น สีเหลืองอ่อยห่อย หมายถึง นกขมิ้น สีเหลืองอ๋อย (หากคนพูดรู้สึกว่าเหลืองเต็มที่พอแล้ว ก็อาจบอกว่า นกขมิ้นเหลืองอุ่ยหุ่ย )