ประโยคสนทนาภาษาอีสาน 1941 - 1950 จาก 2286

คำว่า มาซางวา
มาซางว่าแถะน้อ บาดหนิ แปลว่า ทำไมพูดแบบนั้นหนอทีนี้

คำว่า เอาเสาลงหลุม
มื้อนี้แล้วน้อ เขาสิเอาเสาลงหลุม แปลว่า วันนี้แล้วสินะ เขาจะส่งตัวเจ้าสาวเข้าหอ

คำว่า เบิด
เบิดขี้เบิดตด แปลว่า หมดกำลังเท่าที่มี , ใส่สุดกำลัง , มีเท่าไหร่ใส่เท่านั้น

คำว่า ปลาบ้อน
จอบปลาบ้อน แปลว่า มาซุ่มดูปลาผุด (เวลาคนอีสานไปทอดแห จะซุ่มดูปลาอยู่ริมตลิ่ง เมื่อปลาผุดตรงไหน ก็จะไปทอดแหตรงนั้น จอบบ้อน ก็ว่า)

คำว่า หม่าข้าว
ไผพาหม่าข้างเปลือก เขาให้หม่าข้าวสาร แปลว่า ใครพาเอาข้าวเปลือกมาแช่ เขามีแต่แช่ข้าวสาร

คำว่า บ่าวแวง
สมัยเป็นบ่าวแวง ข่อยกะบ่ธรรมดา แปลว่า สมัยหนุ่มๆ ฉันเองก็ไม่ธรรมดา

คำว่า เคี้ยว
บักหล่า ไปเอากระต่าหมากมาให้แม่ใหญ่แหน่ แม่ใหญ่อยากเคี้ยวหมาก แปลว่า ไอ้หนูไปเอาตะกร้าหมากมาให้ยายหน่อย ยายอยากเคี้ยวหมาก

คำว่า กอดเสาเถียง
คิดฮอดเข้าหลาย แต่เฮ็ดได้แค่กอดเสาเถียง แปลว่า คิดถึงเขามาก แต่ก็ทำได้แค่กอดเสากระท่อม

คำว่า คัก
เพิ่นคือสิคิดว่าเพิ่นคักหลายน้อ แปลว่า เค้าคงจะคิดว่าตัวเค้าแน่มากเนอะ

คำว่า สูน
สูนหลาย ควันออกหู แปลว่า โมโหมาก ควันออกหู