หน้าแรก » ผญาอีสาน » Page 5
อย่าได้เห็นของร้ายเป็นของดีมีค่า อย่าได้เห็นป่าดงว่าไม่รก
อย่าได้คิดก่อกรรมทำบาป ให้เอาบุญเป็นสหายร่วมทาง
คนเราเมื่อยามได้ยศได้ลาภไม่ควรอวดโอ้ตนเองทับถมคนอื่น เมื่อถึงคราวตกอับแล้วจะโดนทับถมคืนได้
ขอโอกาสได้ทำดีกับคนรักถึงที่สุดก่อน หากเธอพบคนใหม่ที่ดีกว่าค่อยตัดสินใจจากไปก็ไม่สาย
คนที่มีนิสัยไม่ดีมักเป็นที่รังเกียจของสังคม คนเหล่านี้ย่อมมักเห็นดีเห็นงามและอยู่ด้วยกันเสมอ
เมื่อมียศใหญ่โตแล้วเป็นคนไม่มีศีลธรรม ย่อมไร้บารมีและไม่มีบริวารที่นับถือจริงใจ
ให้มั่นเพียรทำงานและอยู่ในศีลธรรม และความเพียรนี้จะทำให้ประสบผลสำเร็จในวันข้างหน้าอย่างสง่างาม
เวียงจันทน์ซบเซาลง อย่าได้ดูแคลน วันหน้าจะเจริญรุ่งเรืองขึ้นมาอีก
ท้าวศิลป์ชัยตกยากลำบากพลัดพรากบ้านเมือง ยังได้กลับคืนเป็นพระราชา
วัฏสงสาร คือการเวียนว่ายตายเกิด เหมือนมดไต่เวียนขอบกระด้ง หาที่สุดไม่ได้
กิ่งไม้อื่นเป็นสิบยี่สิบ ก็เทียบกิ่งประดู่ไม่ได้ แก่นไม้อื่นเป็นสิบยี่สิบ ก็เทียบแก่นไม้จันทน์ไม่ได้
พยายามตัก พยายามคนหา จะเห็นชิ้นปลา พยายามวิดน้ำไปเรื่อยๆ อย่าได้ล้มเลิก น้ำก็จะแห้ง