ภาษาอีสานทั้งหมด 10396 - 10405 จาก 17431
-
อบาย
แปลว่า : ที่ซึ่งปราศจากความเจริญ เรียก อบาย (ป.). -
อป
แปลว่า : คำประกอบหน้าคำศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ไม่ ปราศ หลีก เช่น อปยศ ปราศจากยศ อัปมงคล ปราศจากมงคล. -
อปมงคล
แปลว่า : ปราศจากมงคล ไม่เจริญ เป็นลางร้าย อัปมงคล ก็ว่า. -
อปมาน
แปลว่า : การดูหมิ่น การดูถูก (ส.). -
อปยศ
แปลว่า : ไร้ยศ ปราศจากยศ เสื่อมเสียชื่อเสียง น่าอับอายขายหน้า อัปยศ ก็ว่า (ส.). -
อปร
แปลว่า : อื่นอีก (ป. ส.). -
อภิญญา
แปลว่า : ความรู้ยิ่ง ในพระพุทธศาสนามี ๖ อย่างคือ ๑ อิทธิวิธี แสดงฤทธิ์ได้ ๒ ทิพโสต หูทิพย์ ๓ เจโตปริยญาณ รู้จักกำหนดใจผู้อื่น ๔ บุพเพนิวาสานุสติญาณ ระลึกชาติได้ ๖ อาสวักขยญาณ รู้จักทำอาสวะให้สิ้นไป (ป.). อย่างว่า รือจักไปแสวงด้วยตาปโสสมโภช อภิญญาณได้แล้วทยานล้ำล่วงนำ ดั่งนั้น (สังข์). -
อภิภูต
แปลว่า : ไม่มี ไม่เกิดขึ้น ไม่ปรากฏ (ป. ส.). -
อภิมุข
แปลว่า : หัวหน้า เช่น เสนาภิมุข หัวหน้าเสนา (ป. ส.). -
อภิรักษ์
แปลว่า : รักษา ระวัง ป้องกัน (ป. ส. อภิรกฺข).