ภาษาอีสานทั้งหมด 10781 - 10790 จาก 17431
-
เอื้อ
แปลว่า : เอาใจใส่ มีน้ำใจ เช่น อุดหนุนเจือจาน แสดงน้ำใจดีต่อ เรียก เอื้อ อย่างว่า พี่แอ่วเจ้าจอมมิ่งมีเหลียว แลนอ บาก็กลอยใจหนีบ่จาจงเอื้อ ฟังยินขีณีเอิ้นตามบาวีว่อน ขอแ่แก้วแก่นไท้ธรรม์อ้างโผดอวน แด่ถ้อน (สังข์). -
เอื้อก
แปลว่า : เสียงดังเช่นนั้น เช่น คนกลืนน้ำหรือกลืนน้ำลายลงไปโดยแรง เสียงดังเอื้อก. -
เอื้อเคื้อ
แปลว่า : สง่า ผ่าเผย สวย งาม หญิงที่มีลักษณะสง่าผ่าเผย เช่น นางมะที ท่านกล่าวไว้ว่า นางมะที บ่สูงบ่ต่ำบ่ก่ำบ่ขาวบ่ผอมบ่พี ค้อมพอดีพองามทุกแห่ง อย่างว่า เมื่อนางไกวแขนไปเอื้อเคื้อ สิ่งดั่งเทียนสิง เลาคีงกลมอ่อนอ้วน (เวส). -
เอื้อง
แปลว่า : หญ้าหรือใบไม้ที่วัวควายกินเข้าไปในเวลากลางวัน ตกเวลากลางคืน มันสำรอกออกมาเคี้ยวใหม่นี้เรียก เอื้อง การที่มันเคี้ยวหญ้าหรือใบไม้นี้เรียก เคี้ยวเอื้อง. -
เอื่องเตื่อง
แปลว่า : น้ำที่ใสสะอาดจนมองเห็นตัวปลาแหวกว่ายอยู่ในน้ำ เรียก น้ำใสเตื่องเอื่อง ใสแจ๋ว ก็ว่า. -
เอือด
แปลว่า : ดินที่มีธาตุเกลือผสม เรียก ดินเอือด ดินขี้เอือด ก็ว่า อย่างว่า หมู่หนึ่งฮู้ทุ่มน้ำเนืองเป่าเป็นฝน เมโฆเหงาง่วมลงโถมถ้วม ฟองไหลล้นเค็มคือน้ำเอือด แม่นว่าผ้าแช่นั้นดนแป้เปือยไป (สังข์). -
เอือน
แปลว่า : ชื้นแฉะ. -
เอื้อน
แปลว่า : หยุด ฝนหยุด เรียก ฝนเอื้อน อย่างว่า ฝนตกยังฮู้เอื้อน นอนกลางคืนยังฮู้ตื่น บาดพี่คึดฮอดน้องสังมาเอื้อนอิ่มบ่เป็น (ผญา) บ่ได้สุขอยู่สร้างเสวยราชเป็นพระยา คนิงเพ่งศรีซู่วันมีเอื้อน กำสุดโอ้กนิษฐาเจ้าพี่ กูเอย ปานนี้ยักษ์ฆ่าเจ้ากินแล้วฮู้ว่ายัง นี้เด (สังข์) ถัดนั้นสะพ่มพร้อมขุนหมื่นมัสการ เชิญสองศรีเสด็จสู่เกวียนกงแก้ว ฮามเห็นเจ้าหลายปีปุนโศก ฮักบ่เอื้อนชุมให้นี่นัน (สังข์). -
เอือบ
แปลว่า : คลุก อาบ ชะโลม คลุกเกลือ เรียก เอือบเกลือ อาบเกลือทาเกลือเรียก เอือบเกลือ อย่างว่า กูจักฟันเกลื่อนกลิ้งวันนี้เอือบเกลือ (กา). -
เอื้อม
แปลว่า : เรอ อาการที่ลมในกระเพาะพุ่งออกมาทางปาก เรียก เอื้อม เช่น กินข้าวแล้วเอื้อมอ้ากอ้าก เอี้ยม ก็ว่า.