ภาษาอีสานทั้งหมด 10861 - 10870 จาก 17431
-
ฮ
แปลว่า : เป็นพยัญชนะพวกอักษรต่ำ ไม่มีใช้ในภาษาบาลีและสันสกฤต ในภาษาไทยกลางใช้ตัว ร. เป็นพื้น ส่วนภาษาอีสานส่วนมากใช้ตัว ฮ. แทนตัว ร. และที่ใช้ตัว ร. เหมือนภาษาไทยกลางก็มีเป็นส่วนน้อย. -
ฮง
แปลว่า : พัง ทะลาย อย่างว่า ฮ้อยขวบอย่าอนตาย นอนสองเฮียมฮ่วมห้อง มีญิงชายช้อนหน่อ น้ำต้องก็อย่าฮง (ฮุ่ง). -
ฮ้ง
แปลว่า : อาการช้ำของโป้มือ (หัวแม่มือ) เกิดจากดำนาแก่น เรียก มือฮ้ง หรืออาการที่น้ำไหลลอดคันนา เรียก คูฮ้ง อย่างว่า เห็นว่าปลาทอต้อนหมายชิตำปลาแดก บาดห่าต้อนเจ้าหลูคูเจ้าฮ้งชิพายข้องปื่งดัง (กลอน). -
ฮงฮง
แปลว่า : สุกใส แวววาว แสงสีของปราสาทราชมณเทียรสุกใส เรียก แสงฮงฮง อย่างว่า เมื่อนั้นนางหนุ่มท้าวธรงธูปขานฮับ คับคาเถิงข่วงคลองคนล้อม ฮงฮงเหลื้อมรังสีใสส่อง ภูเบศรเจ้าทังน้องออกอวน (สังข์) แก้วที่มีแสงสุกใส เรียก ใสฮงฮง อย่างว่า เห็นว่าได้หน่วยแก้วอย่าฟ้าวเปิบใจหลาย หาดห่าฮงฮงใสหน่วยขวางใผชิฮู้ (กลอน) ไฟที่มีแสงสุกใส เรียก ไฟฮงฮง อย่างว่า ออระเนกเนื้อเจ้ายี่ลาลง ฮงฮงไฟเฮื่อเฮืองทุกด้าน ดินผงกลั้วตีนพลายหนักเนื่อง ขายี่ขึ้นมือกว้านฮุ่งสาว (ฮุ่ง). -
ฮนฮวาย
แปลว่า : กระเสือกกระสน ทุรนทุราย อย่างว่า ฮนฮวยย้านบาคราญเปื้องแกว่ง ทวนหอดง้าวตำต้องหมู่มาร (กา). -
ฮนฮ้อง
แปลว่า : ร้องรน อย่างว่า ชะแลบนิ้วเกี้ยวกอดหาคอน คอนชะโลมพลอยถืกนมฮนฮ้อง บางยี่เที้ยนแสนแวนพ้นเพื่อน แฮงดั่นดิ้นตีนข้องท่าวหงาย (ฮุ่ง). -
ฮนฮ้อน
แปลว่า : ร้อนรน อย่างว่า ชาวเมืองมวลป่วงวินฮนฮ้อน (กา). -
ฮนเฮ
แปลว่า : กระสับกระส่าย ทุรนทุราย อย่างว่า คื่นคื่นก้องกงแม่สมุทรหลวง ชาวนาคาตื่นเฮฮนย้าน พระก็กลัวตายแท้มีขืนขัดอยู่ เลยเล่าเตินแต่งพร้อมพงศ์เชื้อป่าวไป (สังข์). -
ฮบ
แปลว่า : รบ ต่อสู้ ไก่ตีกันเรียก ไก่ฮบกัน คนรบกันต่อสู้กัน เรียก ฮบกัน ฮบเศิ็ก ก็ว่า อย่างว่า ไปฮบเศิ็กไปฆ่า ไปค้าไปตั๋ว (ภาษิต). -
ฮบฮ่อ
แปลว่า : ตั้งใจรบ อย่างว่า เลือดหลั่งเพี้ยงฟ้าเร่งระงมฝน มารายเต็งดั่งหีนกลางแก้ง พอดีค้นคืนมาฮบฮ่อ บาบ่ยั้งโยงก้าวแกว่งธนู (สังข์).