ภาษาอีสานทั้งหมด 11256 - 11265 จาก 17431
-
ไฮ่ (ตบ)
แปลว่า : ตบ ตี ตีฆ้อง เรียก ไฮ่ฆ้อง อย่างว่า ลมเป่งเปลื้องเฟือยข่าแคมภู สะพึนจันทร์ก่ายดอยดาวข้อน ยูงวอนก้องสันภูใกล้ฮุ่ง ค้อนไฮ่ฆ้องคนพร้อมแต่งครัว (ฮุ่ง) ช้างแกว่งฆ้องกะเิงห้าวไฮ่เสียง (กา) ค้อนไฮ่ฆ้องฮางป่าวตีเติน ฮมฮมยอผาลาแห่จอมเมือหน้า เสินเสินช้างพังพลายย้ายย่าง หลายส่ำข้าอวนเจ้าท่องทาง (ฮุ่ง). -
ซบมีด
แปลว่า : กาบหมากหรือกาบใบไผ่ที่ทำเป็นฝักมีด -
ไฮ้
แปลว่า : ไร้ ขัดสน ลำบาก ไม่มี อย่างว่า เมื่อนั้นเศรษฐีเถ้าทังสองพ่อแม่ เล่าว่ามาโผดเถ้าเฮือนไฮ้ดั่งรือ นี้เด (สังข์) เลี้ยงพี่น้องฝูงหมู่คนผอม ลุงอาวสูใส่ใจจำหมั้น ทอมคนไฮ้เฮือนคลองทุกข์ยาก ดีดาย เขานั้นคือเขื่อนขั้นเวียงแก้วเกิ่งหิน (ฮุ่ง). -
อะเยิ่ง
แปลว่า : โดนตีน, โดนถีบ -
อีเกิ้ง
แปลว่า : ดวงจันทร์ -
เอ่อ
แปลว่า : ถูกใจ/ดีใจ -
อะได๋
แปลว่า : พวกเอง/เพื่อนๆ -
แหล่ง
แปลว่า : ลูกน้อง/คนใช้ ปัจจุบันมักจะถูกใช้เป็นสรรพนามบุรษที่สอง หรือใช้กับคนที่กำลังพูดอยู่ด้วย โดยจะใช้กับบุคคลที่มีความสนิทสนมกันพอสมควร -
หินแห่
แปลว่า : ดินลูกรัง/หินคลุก -
หัวเถิก
แปลว่า : หัวล้าน