ภาษาอีสานทั้งหมด 1301 - 1310 จาก 17431
-
กระเบื้อง
แปลว่า : เครื่องมุงหลังคา ทำด้วยไม้เรียก กระเบื้องไม้ ทำด้วยดินเผาเรียก กระเบื้องดินขอ กระเบื้องหม้อ ทำเป็นถ้วยชามเรียก กระเบื้องถ้วยชาม ทำสำหรับปูพื้นเรียก กระเบื้องพื้น อย่างว่า ใจบ่ใสต่อแก้วแงงเงากะบ่ส่อง ใจบ่ใสต่อฆ้องตีกระเบื้องกะบ่ดัง (ผญา). -
กระเบื้อง
แปลว่า : เศษกระเบื้อง เศษกระเบื้องหม้อที่แตกแล้ว บางส่วนยังใช้ประโยชน์ได้ เช่น คนจนจะไปขอทาน หากะลามะพร้าวหรืออย่างอื่นก็ไม่ได้ หากได้เศษหม้อ ไปก็ได้ประโยชน์ อย่างว่า อย่าได้มามัวเมาไห้นำผีตายบ่เป็นประโยชน ์แหนงสู้ไห้ต่อหม้อกระเบื้องยังชิได้คั่วขอ (ย่า). -
กระโบง
แปลว่า : กระบอกตาเรียก กระโบงตา กะโหลกหัวเรียก กระโบงหัว อย่างว่า มีฮ่างเฮาเห็งข้วมกระโบงหัวสูใต่ไปรือ ดูดั่งใต้โลกล้านมีม้มท่องเที่ยว ท่านเอย (สังข์). -
กระโบม
แปลว่า : ชื่อภาชนะชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ขุดเป็นร่อง รูปกลม มีขอบในตัว สำหรับรองหย่งข้าวเหนียวนึ่ง. -
กระป่อม
แปลว่า : ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ รูปยาวก้นแหลม ทาด้วยชันคล้ายก้นคุใช้เชือกหย่อนลงตักน้ำในบ่อลึก เรียก กระป่อม คุป่อม ก็ว่า. -
กระป่อม
แปลว่า : ลำเผือกหรือลำสะโน ไม้สองชนิดนี้น้ำหนักเบา ตัดยาวขนาดคืบผูกเชือกห่างกันประมาณหนึ่งศอก ขึงในเวลากางมองหรือกางนาม ใช้ขึงมองเรียก ป่อมมอง ขึงนามเรียก ป่อมนาม. -
กระปุ่ม
แปลว่า : ชื่อภาชนะชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ รูปกลมใหญ่ มีฝาปิดสานด้วยไม้ไผ่เช่นกัน ใช้สำหรับใส่สิ่งของ มีเสื้อผ้าเป็นต้น. -
กระเปา
แปลว่า : กระเป๋ารูปสี่เหลี่ยม ทำด้วยหนังหรือผ้า สำหรับใส่สิ่งของ ถือไปก็มี คาดเอวก็มี ส่วนที่เย็บติดเสื้อหรือผ้า เรียก กระเปาเสื้อหรือกระเปาผ้า ถงเสื้อถงผ้า ก็ว่า. -
กระเป๊าะ
แปลว่า : ชื่อภาชนะสานด้วยไม้ไผ่อย่างหนึ่ง เรียก กระเป๊าะ เล็กกว่ากระบุง ใช้เชือกเป็นสาย เรียก กระเป๊าะ กะเทาะ ก็ว่า. -
กระโปรง
แปลว่า : ผ้านุ่งผู้หญิงแบบสากลนิยมโบราณผู้หญิงใช้ผ้าซิ่นที่มีหัวมีตีน ถ้าไม่มีหัวมีตีนถือว่าคะลำ.