ภาษาอีสานทั้งหมด 2213 - 2222 จาก 17431
-
เกา
แปลว่า : เอาเล็บครูผิวหนังเพื่อให้หายคัน เรียก เกา อย่างว่า เกาถืกบ่อนคัน (ภาษิต). -
เกา
แปลว่า : พัด พัดเรียก เกา เช่น ลมพัดเรียก ลมเกา อย่างว่า ดีแก่เกาค้อแคมสวนส้วยสั่น (ฮุ่ง). -
เกา
แปลว่า : ตบ, ตี ตบหรือตีเรียก เกา เช่น ตบกลอง เรียก เกากลอง อย่างว่า เกากลองเสียงข่มเต็งเตินถ้า ตีฆ้องเรียก เกาฆ้อง อย่างว่า สานสานเสียงแส่งกวนเกาฆ้อง (ฮุ่ง). -
เก่า
แปลว่า : ก่อน, แก่ คร่ำคร่า เช่น ลูกเกิดจากเมียคนก่อนเรียก ลูกเก่า คนแก่เรียกคนเก่า ของที่ใช้จนคร่ำคร่าเรียก ของเก่าอย่างว่า ของเก่าหลายหลากล้นเพ้งทีปเทียมโพยม ก็ไป่ปานของเก่าเดิมเดียวได้ (กลอน). -
เก้า
แปลว่า : จำนวนนับเต็มเก้า เรียกเก้า เช่น เลขเก้า วันที่เก้า ปีที่เก้า ขึ้นเก้าค่ำแรมเก้าค่ำ ลูกคนที่เก้า. -
เกาทัณฑ์
แปลว่า : ธนู -
เก้าหลง
แปลว่า : ชื่อนครหลวงของลาวสมัยโบราณ อยู่ทางภาคเหนือ เรียก นครเก้าหลง กาหลง ก็ว่า. -
เก้าอี้
แปลว่า : ที่สำหรับนั่งมีพนักพิง เรียก เก้าอี้ ตั่งอี้ ก็ว่า อย่างว่า คันได้นั่งตั่งอี้อย่าฟ้าวเปิบใจหัว ย้านแต่มันพาชิสั่งกันบ่ทันแล้ว (ย่า). -
เกาะ
แปลว่า : เกี่ยว, พัน เช่น หนามเกี่ยวเรียก หนามเกาะ. -
เก๊าะ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงไม้ขนาดเล็กหักดังเก๊าะ ไม้ขนาดใหญ่หักดังโก๊ะ.