ภาษาอีสานทั้งหมด 2327 - 2336 จาก 17431
-
ไกสร (สิงโต)
แปลว่า : สิงโต สิงโตเรียก ไกสร อย่างว่า แม้นว่าสัพพะสิ่งช้างเดียระดาษแสนสัตว์ ไกสรสีห์ซู่คณาเนืองเฝ้า เสือสางเหม้นเหมือยหมีหมาป่าก็มา ลิงวอนเต้นโตนค้างค่างชะนี ฯ เห็นทังนิโครธไม้พันพุ่งไพรขวาง เห็นทังคูหาแก้วไกสรแสนส่ำ เฮืองฮุ่งเข้มไขพ้นพุ่งโพยม (สังข์). -
ขง
แปลว่า : เขต, แดน, ถิ่น, สถานที่ เขตบ้านเรียก ขงบ้าน เขตเมืองเรียก ขงเมือง. -
ขน
แปลว่า : ชื่อหญ้าชนิดหนึ่ง ลำต้น ข้อ และ ในเป็นขน เรียก หญ้าบ้งขน. -
ขน
แปลว่า : ชื่อแมลงชนิดหนึ่ง ตามตัวมีขนเรียก แมงบ้งขน. -
ขนขวาย
แปลว่า : เสาะ, แสวงหา การเสาะแสวงหาข้าวของเงินทอง เรียกขนขวาย อย่างว่า ควรที่กูพระองค์ชิหนีไปขนขวายหา ผญาสัพพัญญูตญาณอันประเสริฐ (เวส). -
ขนง
แปลว่า : เขต, ขอบ, ขั้น สถานที่ที่มีของเขตเป็นเอกเทศ เรียก ขนง คำนี้แผลงมาจากขงนั่นเอง. -
ขนง
แปลว่า : คิ้ว คิ้วเรียก ขนง อย่างว่าคิ้วคาดค้อมกวมเนตรขนงนาง (ผาแดง). -
ขนง
แปลว่า : จัด, เตรียม การจัดเตรียมเรียก ขนง อย่างว่า เมื่อใดการเกิดฮ้อนขนงไว้อย่าลา (หน้าผาก). -
ขนงเงื้อม
แปลว่า : ชายตลิ่งที่เว้าแหว่งเรียก เงื้อม ขอบเขตที่เว้าแหว่ง เรียก ขนงเงื้อม อย่างว่า ราชาพระอยู่เมืองขนงเงื้อม (ขุนทึง). -
ขนงทวาร
แปลว่า : เขตประตูเมือง เรียก ขนงทวาร อย่างว่าเวียงหลวงกว้างขนงทวารทังสี่ (กา).