ภาษาอีสานทั้งหมด 2857 - 2866 จาก 17431
-
โขง
แปลว่า : คด โค้ง งอ สิ่งที่มีลักษณะคดโค้งเรียก โขง เช่น ประตูโขง งาช้างที่มีลักษณะโค้ง เรียก งาโขง อย่างว่า โต้นโต่งโขงงงงอน โต่งโต้นงายายาว (เวส). -
โข่ง
แปลว่า : โปร่ง โพรง สิ่งที่มีโพรงหรือโปร่งข้างในเรียก โข่ง เช่น กำไรเท้าที่โปร่งเรียก ก้องขาโข่ง กำไลแขนที่โปร่ง เรียก ก้องแขนโข่ง อย่างว่า ก้องแขนโข่ง ก้องแขนคนบ่มี ผู้สาวบ่ดีใส่ก้องแขนโข่ง (บ.). -
โข้ง
แปลว่า : หอยโข่ง ชื่อหอยชนิดหนึ่ง ขนาดใหญ่ เรียก หมากหอยโข้ง. -
โขด
แปลว่า : ดินหรือหินที่สูงขึ้นเป็นโคกเป็นเนิน เรียก โขด ถ้าเป็นดินเรียก โขดดิน เป็นหิน เรียก โขดหิน. -
โขนโชน
แปลว่า : ขาวโพลน คนแก่เถ้าผมขาวหมดทุกเส้น เรียก เถ้าโขนโชน อย่างว่า ทะล่วนพร้อมฝูงหมู่หมอโหร ยนยนยวงยื่นไปดูหน้า ใผผู้โขนโซนพุ้นยังพลอยกายลุ่ม อันนั้นเถ้าจ่าช้อนเวนเช้าบ่ทัน (ฮุ่ง). -
โขบ
แปลว่า : เปราะ ไม่เหนียว ใบตองที่แห้งเหี่ยวงอเข้าติดกัน เรียก ใบตองโขบ. -
โขบโข้
แปลว่า : ใบตองแห้งที่เหี่ยวติดกัน ถ้าดึงออกก็ขาด เรียก โขบโข้. -
โข่ม
แปลว่า : ที่ลุ่ม นาที่ลุ่มฝนตกลงมานิดหน่อยน้ำก็ขัง เรียก นาโข่ม นาขุ่ม นาลุ่ม ก็ว่า อย่างว่า ฝนตกห้งไหลโฮมนาโข่ม นาบ่อนสูงบ่ค้างโฮมห้งแต่บ่อนขุม (กลอน) -
โข่ย
แปลว่า : เยื่อในกระดูก หรือ ขมองในกระดูก เรียก โข่ย. -
โข่ย
แปลว่า : โง่ เขลา เบาปัญญา คนแสดงความโง่ให้เห็นเรียก ขายโข่ย อย่างว่า เกิดเป็นชายอย่าได้ขายโข่ย (กาพย์ปู)