ภาษาอีสานทั้งหมด 3347 - 3356 จาก 17431
-
เคือด
แปลว่า : แห้ง ลดลง น้ำที่แห้งลงเรียก น้ำเคือด อย่างว่า แพ่งแพ่งน้ำบกเคือดแคมไห หัวคีงเขาเกือบสองพันห้า คลาไคลเมี้ยนมวลถอยแล้วอย่า ผู้จิ่งหน้าปันแพ่งลุงอาว (ฮุ่ง). -
เคือดเนือด
แปลว่า : ตรงและยาว ต้นไม้ที่ตรงและยาวเรียก ซื่อเคือดเนือด ถ้ายาวก็ว่า ยาวเคือดเนือด. -
เคือบ
แปลว่า : ฉาบ ทา เช่น ใช้น้ำยาทาถ้วยโถโอจาน เรียก เคือบ. -
เคือบคาว
แปลว่า : เหม็นสาบ เหม็นสาบเรียก เคือบคาว เหม็นคาว ก็ว่า อย่างว่า เลือดหลังป้านเป็นป่ามไฟแดง ภูธรทรงพระขรรค์ชัยป่ายคอสะเด็นกลิ้ง เลยเล่าดับขันธ์เมี้ยนเสียชีวังมรณาต คิงต่อด้าวดอยน้อยเคือบคาว (สังข์). -
แค
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้จำพวกหนึ่ง ดอกและผลใช้กินเป็นอาหารได้ มีหลายชนิดคือ แคขาว แคแดง แคฝอย แคอ่าว เรียก ให้ย่อว่า แคบ้าน แคป่า แคน้อย แคใหญ่ ก็ได้. -
แค
แปลว่า : เหล้าสาโท ชื่อเหล้าที่หมักด้วยข้าวกล้องนึ่ง เรียก แค เหล้าแค ก็ว่า อย่างว่า ปุนดาตั้งไหแคเฮียงราช และว่า หนัวหนัวชมแพ่งแคกินแกล้ม (ฮุ่ง). -
แค
แปลว่า : เครื่องสวมปากม้าสำหรับจูงหรือขี่ไป เรียก แคม้า แค่มม้า ก็ว่า อย่างว่า ชักแค่มม้าคอแง้นแล่นหัน (กลอน) ยั่งยั่งม้าเหลื้อมแค่มอานคำ (ฮุ่ง). -
แค
แปลว่า : ตรก ซอก ถนนที่คับแคบเรียก แค เช่น คอกแคแจฮั้ว แข่งแคแจฮั้ว ก็ว่า. -
แค
แปลว่า : น้ำที่ขึ้นเต็มกระเพื่อมเป็นละลอกเรียก น้ำแค. -
แค่
แปลว่า : เต็ม ทั่ว ถึง เต็มดินเรียก แค่ดิน อย่างว่า แซงป่อนดั้วลงเท้าแค่ดิน (กา).