ภาษาอีสานทั้งหมด 4209 - 4218 จาก 17431
-
ชะชื่น
แปลว่า : สดชื่น แจ่มใส หน้าตาที่แจ่มใสสดชื่น เรียก ชะชื่น อย่างว่า ชะชื่นพุ้นเกวียนแก่แถนลอ ทังเลิงเล็มมาดแถนหลายท้าว อันนี้พอแหนให้ผลควรฮู้ฮ่าง อันแต่พลท่านเว้าลือล้ำเอนกนอง (ฮุ่ง). -
ชะดัน
แปลว่า : ผลักให้เคลื่อนไป เช่น ผลักประตู เรียก ชะดัน ดัน ซุก ก็ว่า อย่างว่า พลพวกพร้อมพลายล่วงดงดอน ชะดันแพนมากมวลเมือหน้า (ฮุ่ง). -
ชะดาบ
แปลว่า : ฟันด้วยดาบ อย่างว่า เถิงว่าอาโปน้ำเป็นพลภายเพื่อนก็ดี เฮาจักชะดาบฆ้าเขาง้องึดมือ (ฮุ่ง). -
ชะเด็น
แปลว่า : กระเด็น อย่างว่า เป็นดั่งคอยหงษ์แล้วคอยกาการต่าง คือคู่แฮ้งกินชิ้นซากชะเด็น (ฮุ่ง). -
ชะตา
แปลว่า : วันเดือนปีเกิด เรียก ดวงชะตา ชาตา ก็ว่า อย่างว่า เมื่อนั้นหมอเมืองผู้เคยทวยทูลราช นบพระเจ้าลุ่มฟ้าปุนตั้งเลขเลียน ก็จิ่งเอาชาตาไท้เทวีทังแปด มาบวกตั้งคูณเข้าใส่สม (สังข์). -
ชะนอน
แปลว่า : ที่นอนเรียก ชะนอน อย่างว่า บาคราญตายที่ชะนอนตาค้าง (ขูลู). -
ชะนี
แปลว่า : ชื่อสัตว์ป่าจำพวกหนึ่งคล้ายค่างแต่ไม่มีหาง แขนหรือขาหน้ายาวกว่าขาหลัง ขนเป็นปุย มีหลายชนิด เรียก ชะนี อย่างว่า หลิงดูทุกขอกห้วยเฮืองเฮื่อทองหลาง พุ้นเยอ ฮมฮมเสียงชะนีฮ่ายปาวปีนไม้ (ฮุ่ง). -
ชะเนง
แปลว่า : เครื่องดนตรีประเภทดีดชนิดหนึ่ง อย่างว่า เหนือหัวได้ชะเนงเตาะขาด อามาตย์พร้อมฝูงเหง้าลวาดตาม (ฮุ่ง). -
ชะเนาะ
แปลว่า : ตอกไผ่ที่จักเป็นเส้นแล้วบิดเข้ากัน เรียก ตอกชะเนาะ ใช้สำหรับมัดเครื่องเรือนสมัยโบราณ. -
ชะไน
แปลว่า : ปี่เขาควายที่เจาะปลายเขา ใช้ลิ้นแคนเป็นเสียง พวกควาญช้างใช้เป่าเวลาไปคล้องช้างและเป่าในเวลากลับจากคล้องช้าง อย่างว่า ว่อนว่อนก้องควาญเป่าชะไนเนือง เซ็นเซ็นเสียงชะนีฮ่ายฮาวปีนถ้ำ ชะลอนช้างพังพลายย้ายย่าง มยุรราชซ้ำเสียงห้าวเฮ่งวอน (ฮุ่ง).