ภาษาอีสานทั้งหมด 4225 - 4234 จาก 17431
-
ชะพาบ
แปลว่า : พร้อมพรั่ง อย่างว่า ชะพาบพร้อมนบนาถชุลีกร เฮาจักคลาเชียงทองสั่งสูวันนี้ บุญมีขึ้นแทนเมืองท้าวกว่า บ่ฮู้กี่ส่ำช้างงาค้อมอยู่ถุน (ฮุ่ง). -
ชะพึบ
แปลว่า : พรักพร้อม อย่างว่า ชะพึบพร้อมคุชสิงห์ฉันย่าง บางเคี่ยนย้ายดูดั่งกินรอน (ฮุ่ง). -
ชะพู่
แปลว่า : พร้อมพรั่ง อย่างว่า ปานนี้ชะพู่เนื้อนงถ่าวกูหลับไป่เด ใผจักมายบันเทาแห่งทวงเฮียมฮ้อน ได้ซาม ดูคั่งสันเทฮ้ายฮุมหาเปื้องแปบ มโนนาถบ้อนจงชู้ใช่ประมาณ (ฮุ่ง). -
ชะเพิก
แปลว่า : สะพรั่ง อย่างว่า ชะเพิกพร้อมฝูงไพร่เงินยาง แองคอนกลอยกล่าวพวงขาพ้น ฮมฮมเมี้ยนปุนทางไทแขก ข้าท่านท้าวธรรม์ต้นแต่งตอม (ฮุ่ง). -
ชะเพือก
แปลว่า : พรั่งพร้อม อย่างว่า ชะเพือกช้างใสต่อขนงพล เฮาจักเต็งแฮงฮบหมู่แกวกวนฆ้า หาญพายไค้ตำชนชนะฮาบ ผงเผ่าขึ้นเมือฟ้ามืดมัว (ฮุ่ง). -
ชะม่อย
แปลว่า : ผีดง ผีดงชนิดหนึ่งเรียก ผีชะม่อย จำพวกเดียวกับผีกองก่อย อย่างว่า ผีอยู่พื้นทังเถ้าชะม่อยดง (สังข์). -
ชะมัด
แปลว่า : หัสคุณ ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่งเรียก ต้นชะมัด เป็นไม้ขนาดเล็ก มี 2 ชนิด คือ ชะมัดน้อยและชะมัดใหญ่ ทั้ง 2 ชนิดนี้ใช้ทำยาได้. -
ชะย่าว
แปลว่า : ซีด เผือด อย่างว่า เมือนั้นชะย่าวหน้านางนาฏทังสอง ฮมนังคึดอ่าวเถิงพงศ์เชื้อ กูนี้มีใช่ชาวแดนด้าวพงศ์พันธุ์พวกอื่นจริงดาย เป็นเพื่อปิตุเรสเจ้าใจบ้าเบิกหนี (สังข์). -
ชะยุ่ย
แปลว่า : ก้อนเมฆ ก่อนที่ฝนจะตกเมฆจะมารวมตัวกัน เมฆที่มารวมตัวกันนี้คนโบราณเรียก ก้อนขี้ฝ้า มองไปจะเห็นเป็นรูปช้าง รูปม้า อีกไม่นานฝนก็ตกลงมา. -
ชะเร
แปลว่า : ชั่ว เลวทราม คนเลวทราม เรียก คนชะเร อย่างว่า แม้นชิดับขันธ์ตั้งตายลงล้านชาติก็ดี ยาให้พบสิ่งนี้ชายช้าชั่วชะเรแท้เนอ (สังข์).