ภาษาอีสานทั้งหมด 5436 - 5445 จาก 17431
-
เถาะ
แปลว่า : ชื่อปีที่สี่แห่งนักษัตร มีกระต่ายเป็นเครื่องหมาย. -
เถาะ
แปลว่า : เถอะ เถิด เช่น ไปเถอะ เรียก ไปเถาะ ไปเถิด เรียก ไปเถาะ. -
เถิก
แปลว่า : เลิกขึ้นไป ลาดสูงขึ้นไป เช่น หน้าผากของคนที่มีผมสูงขึ้นไป เรียก หน้าผากเถิก อย่างว่า ตาพราหมณ์เถ้าหัวล้านเถิกเถย ใผบ่เคยเห็นแล้วย้านสั่น (กลอน). -
เถิก
แปลว่า : ถึก เรียกสัตว์ตัวผู้ว่า เถิก (เสียงสั้น) เช่น งัวเถิก ควายเถิก ถ้าตัวเมียเรียก แม่ เช่น งัวแม่ ควายแม่ ม้าแม่ อย่างว่า นาแล้วฆ่าควายเถิก เสิกแล้วฆ่าคนหาญ (ภาษิต). -
เถิง
แปลว่า : ถึง ถึงเรียก เถิง ไม่ถึง เรียก บ่เถิง คิดถึง เรียก คึดเถิง คึดฮอด ก็ว่า อย่างว่า ยามยากคึดเถิงนาย ยามตายคึดเถิงพระ (ภาษิต). -
เถิ้น
แปลว่า : เทอญ ใช้เป็นคำลงท้ายซึ่งผู้พูดมีความต้องการให้เป็นเช่นนั้น อย่างว่า บรรพชานั้นนิทาธรรมเถ้ากล่าว แล้วท่อนี้ถวายไท้พระยอดคุณก่อนเถิ้น (สังข์). -
เถียง
แปลว่า : โรงเรือนที่ปลูกไว้เพื่อเฝ้าพืชผลเรียก เถียง ปลูกไว้ที่นาเรียก เถียงนา ปลูกไว้ป่าเรียก เถียงไฮ่. -
เถียง
แปลว่า : พูดโต้แย้งเรียก เถียงกัน อย่างว่า ตาบอดคลำช้างมักเถียงกัน (ภาษิต) คือดั่งเสือลวงได้มิคาลูกมั่ง จริงแล้ว รือจักเถียงท่านแพ้กรรมข้องครอบคีง แลเด (สังข์). -
เถียร
แปลว่า : มั่นคง แข็งแรง สิ่งที่เป็นปึกแผ่นแน่นหนา เรียก เถียร เสถียร ก็ว่า อย่างว่า ขอให้ยืนยิ่งล้ำเสถียรหมั้นหมื่นปี พุ้นเนอ (กลอน). -
เถียว
แปลว่า : เรียว เล็ก ลักษณะที่มีจำนวนน้อยเรียก เถียว น้อยเดียวเถียวกิ่ง ก็ว่า.