ภาษาอีสานทั้งหมด 5986 - 5995 จาก 17431
-
บ่าว
แปลว่า : คนใช้ ชายหนุ่ม เรียกชายที่เข้าในพิธีสมรสว่า เจ้าบ่าว คู่กับหญิงผู้เข้าพิธีสมรสว่า เจ้าสาว ข้าทาสบริวารเรียก บ่าวไพร่ อย่างว่า อาฮมดิ้นดวงแดดิ้นเกี่ยวภายยี่ผู้ใจแจ้งบ่าวบา (ฮุ่ง). -
บ้ำ
แปลว่า : บุม บุ๋ม รอยลึกลงไปเรียก บ้ำ อย่างว่า มีปากบ่มีแข้วพร้อม คางชิบ้ำฮอดดัง (ย่า) แฮ่งทุกข์แฮ่งซ้ำ หีบ้ำถืกโคยกิ (ภาษิต). -
บิ
แปลว่า : ทำให้หลุดออกด้วยนิ้วมือ เรียก บิ บี่ ก็ว่า เช่น บิหมากมี้ บิหมากม่วง อย่างว่า บาก็บายเอาได้ผลผลามาบี่ (ขุนทึง). -
บิ่น
แปลว่า : หลุดออก แตกออก แตกออกนิดๆ เรียก บิ่น อย่างว่า กล้าหวายมันบิ่น (ภาษิต). -
บิ้น
แปลว่า : อาการที่น้ำไหลออกจากรูเล็กๆ เรียก ไหลบิ้นบิ้น ไหลออกจากรูใหญ่เรียก ไหลบุ้นบุ้น บึ้นบึ้น ก็ว่า. -
บี
แปลว่า : ดี ถุงน้ำดีที่มีรสขมเรียก บี มีบีงัวบีควาย อาหารจำพวกลาบต้องใส่บีจึงจะมีรสอร่อย ถ้าไม่ใส่บีไม่อร่อย อย่างว่า ลาบให้แซบต้องใส่เพี้ยกับบี ถ้าบ่มีถิ้มให้ผีมันกินดีกว่า (บ.). -
บี่
แปลว่า : บิ คลี่ เช่น บิผลไม้ออกเป็นชิ้นๆ เรียก บี่ อย่างว่า บาก็บายเอาได้ผลผลามาบี่ (ขุนทึง). -
บืน
แปลว่า : เสือกไป ไสไป คืบไป ใช้อกเสือกไป เรียก บืน เช่น งูบืน ปลาบืน อย่างว่า มันหากเหลือแฮงแล้วปลาบืนยามเดือนสี่ เงี่ยงกะหลุ้ยคุยกะล้มปานนั้นว่าบ่บืน (กลอน). -
บุง
แปลว่า : กระบุง ภาชนะที่สานด้วยตอกไม้ไผ่เรียก บุง มีเชือกเป็นสายใช้หาบหรือหิ้ว ใส่ข้าวเปลือก ข้าวสาร หรือสิ่งของ อย่างว่า บุงบ่มีสายชิเกิดเป็นทอฮ้าง (ย่า). -
บุ่ง
แปลว่า : ที่ลุ่มติดกับลำน้ำ ฤดูน้ำมีน้ำขังอยู่คล้ายบึงหรือหนอง เรียก บุ่ง เช่น บุ่งใหม บุ่งกาแซว บุ่งค้า.