ภาษาอีสานทั้งหมด 6326 - 6335 จาก 17431
-
บังบด
แปลว่า : คนที่อาศัยอยู่ตามป่าหรือภูเขาหายตัวได้ เรียก บังบด ผีบังบด ก็ว่า อย่างว่า น้องช่างทำบังบดให้เฮียมตายย้อนนี้เด (สังข์). -
บัญชร
แปลว่า : กรง ซี่กรง หน้าต่าง (ป. ส. ปญชร). อย่างว่า ภูมีเข้าบัญชรนิทเน่ง (กา) พระก็ผายเบ็งชรเป่งปรางค์เกยแก้ว (ฮุ่ง). -
บัณฑิต
แปลว่า : ผู้ทรงความรู้ ผู้มีปัญญา นักปราชญ์ อย่างว่า บัณฑิตล้ำธรงธรรมทัดเที่ยง ก็หากหายากแท้ในพื้นแผ่นดิน บาดว่าคนชั่วช้าหีนะโหดแนวพาล ก็หากมีมูลมองทั่วแดนดินด้าว (ย่า). -
บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์
แปลว่า : แท่นหินมีสีดุจผ้ากัมพลเหลือง เป็นที่สถิตของพระอินทร์ อย่างว่า บัณฑุกัมพลาหินแท่นพระอินทร์เลยกระด้าง (ผาแดง). -
บัดนี้
แปลว่า : เดี๋ยวนี้ ขณะนี้ เดี๋ยวนี้ เรียก บัดนี้ บาดนี้ ก็ว่า อย่างว่า ก็หากทัวระคีกสร้อยสมรมิ่งมาไกล กี่เดตัวพลอยคือคู่ฮาฮามหน้า บัดนี้ในทวงฮ้อนคือไฟลนลวก เยื้อนข่ำผ้าทังซ้องซ่อยแฮง (ฮุ่ง). -
บั่น
แปลว่า : ตัดให้สั้น ตัดให้เป็นท่อนๆ ใช้มีดฟันไปรอบๆ เช่น บั่นอ้อย บั่นฟืน บ่านฟืน ก็ว่า. -
บั้น
แปลว่า : บท บั้น ตอน เช่น กุมารตอนต้น เรียก กุมารบั้นต้น กุมารตอนปลาย เรียก กุมารบั้นปลาย ตะโพกเรียก บั้นท้าย ป้านท้าย ก็ว่า บั้นเอว เรียก บั้นแอว บักแอว ก็ว่า อย่างว่า คอสะเด็นตกขาดลงเป็นบั้น (กา). -
บันดล
แปลว่า : ทำให้บังเกิดขึ้น อย่างว่า พี่หากมรณาแล้วแล้วเล่าคืนมา เพราะเพื่อบารมีนางแต่หลังไปกุ้ม บันดลให้เป็นคนเกิดใหม่ พั่หากคึดฮอดน้องจึงเดินดั้นดุ่งเถิง พี่แล้ว (สังข์). -
บันดาล
แปลว่า : เกิดขึ้น เป็นขึ้น มีขึ้น เช่น บุญให้เกิดเรียก บุญบันดาล บาปให้เกิดเรียก บาปบันดาล อย่างว่า บุญมีได้เป็นนายให้เขาเพิ่ง คันว่าบุญบ่ให้แสนชิดิ้นก็เปล่าดาย คอยแต่บุญมาค้ำบ่ทำการมันบ่แม่น คอยแต่บุญส่งให้มันชิได้ฮ่อมใด (ย่า). -
บัพพตา
แปลว่า : ภูเขา ภูเขาเรียก บัพพตา หมายถึงภูเขาหลายลูก ถ้าลูกเดียวเรียก บัพพโต อย่างว่า ผ่อเห็เฟื่องเฟื่องไม้ถวายยอดบัพพตา พุ้นเยอ ไพรขวางหลายหลั่นดอยบังหน้า ดีแก่สาขาซ้องแสนกอกางกิ่ง คึดพี่พุ้นทวงม้างเมื่อยกระหาย (ฮุ่ง).